HALASKAR

H42 ♂️

Merhaba tarçınlı keklerim ♥️
Sizlere bu kez umutla değil, sevgiyle geldim. Finale az kaldı. Nasıl bir son istediğinizi biliyorum. Aklımdaki final birinci bölümden beri değişmedi. Umarım güzel hisler bırakmaya devam ederim.

Keyifli okumalar. 🍁

▪️

Günaydın Umut'um.

Keçeli kalemle yapışkanlı not kağıdına yazdığım iki kelimeye gülümseyerek baktım ve yatağın kenarındaki komodinin üzerine yapıştırdım. Bir yerden başlamak gerekiyordu. Dün gece hastanede fazla durmayıp eve geri dönmüştük. Umut'a bir türlü iyi olduğumu anlatamamıştım. Hatta abime bile haber vermeye kalkmıştı ama kesin bir dille reddetmiştim. Bana kızdığı için böyle bir şey yapmak istediğinin farkındaydım. Çünkü asla abime haber vermek istemeyeceğimi biliyor olmalıydı.

Elime başka bir not kağıdı aldım.

İlaçlarını almayı unutma.

Kalemi dişlerimin arasına aldım ve not kağıdını tekrar okuduktan sonra Umut'un ilaç poşetini de alarak odadan çıktım. En son salonda oyun oynuyordu. Sabah bir oyun keşfettiğini ve benimle oynamak istediğini söylemişti ama ben önce bu not olayını halletmek istemiştim. Yapmadan önce ondan izin almıştım. Bana İstediğim yere istediğim notu asabileceğimi söyledi.

"Begüm?" İrkilerek arkama döndüm. Kalem hala dişlerimin arasındaydı. Üzerimde Umut'a ait bir tişört ve kendi şortum vardı. Umut beni süzdükten sonra mutfak dolabının üzerine astığım nota baktı. Kalemi elime alıp yutkundum.

"Bitti mi oyunun?"

"Hıhı." Bana yaklaştı ve yanağıma bir öpücük bıraktıktan sonra başını omzuma yasladı. Tebessüm ettim. "Abinle yemek yiyelim mi?" diye sorduğunda elimi ağır ağır saçlarına çıkardım ve okşamaya başladım.

"Olur. Benden haber bekliyordu."

"Tamam o zaman. Ara da buluşalım."

Korkuyordum. Umut'un kendini kötü hissetmesinden çok korkuyordum. İkimiz de sırayla duş aldık ve ben o duştayken abime mesaj atmıştım. Abimin seçtiği bir mekanda yemek yiyecektik.

"Olmuş muyum?" Saçlarımı toplarken ona döndüm. Spor bir beyaz gömlek ve siyah kot pantolon giymişti. Gülümsedim ve yanına gidip yanağını öptüm.

"Olmuşsun." Yüzüne bir gülümseme yayıldı ve yatağın üzerindeki ilacını alıp bana uzattı.

"Çantana koyar mısın?" Başımı sallayıp ilaç kutusunu aldım. Siyah bir tulum giymiştim ve kollarım çıplaktı. Ara sıra evden kıyafet almaya gidiyordum ve abimle Umut'u bir araya getirme fikri masaya yatırıldığında hazırlıklı olmak için bir iki tane şık kıyafetimi yanıma almıştım.

Evden çıkarken eline aldığı deri ceketine bakıp sorgulayıcı bir bakış attım. "Hava sıcak."

"Belki sen üşürsün diye." dedi omzunu silkerek. Koluna girdim ve omzuna küçük bir öpücük bıraktım. Arabayı onun kullanmasını istemiştim ama riske atmamak için kabul etmemişti.

"Abin gitmiş midir?" diye sorduğunda ona yandan bir bakış attım. Heyecanlı görünüyordu.

"Az önce mesaj attı, yeni gitmiş."

"Güzel." dedi ve parmaklarıyla dizinde ritim tutmaya başladı. "Begüm?"

"Efendim canım?" Duraksadı ve sevecen bir ifadeyle bana baktı. Güldüm. "Evet, canımsın sahiden."