Ένας απρόβλεπτος έρωτας🚫

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27

****

2 μήνες μετά....

'' Έλα ρε Ελπίδα τελείωνε θα αργήσουμε, μας περιμένουν οι άλλοι ''

'' Τώρα μωρε ''

'' Πω πω θεα είσαι αδελφούλα ''

'' Κσυ δεν πας πίσω ''

Μετά από λίγο πηρε την τσάντα της και φύγανε. Μπήκαν στο αμάξι και ξεκίνησαν.
Μετά από λίγο έφτασαν στο δημαρχείο.

'' Είσαι πανέμορφη! '' τόνισε ο Απόλλωνας μολις την είδε να βγαίνει από το αμάξι.

Ο Νίκος την συνόδευε, εκεινος φορούσε ένα μαύρο κοστούμι και εκείνη ένα άσπρο στενό μακρύ φόρεμα. Της ήταν υπεροχο.

'' Σε ευχαριστώ! Παμε μέσα; ''

'' Παμε! Εσάς περιμέναμε '' είπε η Ρούλα.

'' Είσαι πολύ ομολφη μαμα! ''

'' Σε ευχαριστώ ζωή μου! ''

Όλοι οι συγγενείς και φιλοι βρισκόντουσαν στις θέσεις τους. Το ίδιο και το ζευγάρι.
Όταν τελείωσαν υπέγραψαν και τους έδιναν ευχές οι αγαπημένοι τους.

'' ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ! '' φώναξαν όλοι στο τέλος.

Εκείνοι δεν απάντησαν μονάχα αγκαλιάστηκαν και έδωσαν ένα τρυφερό φιλί ολίγων λεπτών. Ξαφνικά όλοι πετάχτηκαν όταν άκουσαν έναν δυνατό ήχο απεξω. <<ΜΠΑΜ>>

'' Τι ήταν αυτό; ''

'' Σαν πυροβολισμός ακούστηκε ''

'' Ελπίδα πάρε το παιδί και φύγετε '' είπε ο Απόλλωνας ταραγμένος.

'' Δεν πάω πουθενά χωρίς εσένα ''

'' Άσε τις μαλακιες Ελπίδα παμε! '' αποκρίθηκε η Ρούλα τραβοντας την από το μπράτσο.

'' ΕΙΠΑ ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ! '' Είπε αυτή την φορα πιο δυνατα. '' Μαμα πάρε το παιδί και μαζί με τους υπόλοιπους φύγετε ''

'' Εντάξει παιδί μου! Να προσέχετε ''

'' Εγώ θα μείνω μαζί σας, δεν σε αφήνω μόνη σου μικρή ''

'' Εντάξει ''

Ο Απόλλωνας, η Ελπίδα και ο Νίκος έμειναν στο δημαρχείο. Οι υπόλοιποι έφυγαν από την πίσω έξοδο τρέχοντας, ο μικρός κοίταξε πίσω και φοβόταν για την μαμα του....

'' Λοιπον παμε έξω σιγά σιγά...''

'' Εντάξει! ''

Τα αγόρια ξεκίνησαν πρώτοι με αργά σταθερά βήματα και από πίσω τους ακολούθησε η Ελπίδα, προσπαθούσε να δείξει δυνατή αλλά μέσα της φοβόταν, τι μπορεί να γινόταν έξω; Και μαλιστα την μερα του γάμου της.