Ένας απρόβλεπτος έρωτας🚫

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

****

    Μια καινούργια μέρα ξημέρωσε και η Ελπίδα σηκώθηκε νωρίς νωρίς όπως πάντα.
'' Τζίνα! Έλα φαΐ '' αφού έβαλε στην Τζίνα φαΐ έφτιαξε και για εκείνη. Πήγε έκανε ένα γρήγορο ντουζ και ετοιμάστηκε για δουλειά.
Μπήκε στο άσπρο αμάξι της έβαλε μπρος και έφυγε για την εταιρία.

Έφτασε στο γραφείο της και άρχισε κατευθείαν την δουλειά. Σχεδίαζε διάφορα ρούχα από επίσημα έως πολύ καθημερινά.
Κάποια από αυτά που είχε φτιάξει τα είχε αγοράσει από την ίδια την εταιρία και τα φορούσε στην καθημερινότητα της.
Σηκώθηκε για να πάει να δώσει στον κ. Νίκο τα προηγούμενα που τα τελείωσε για να τα δει.
Πήγε στο γραφείο του και χτύπησε την πόρτα.

'' Πέρασε '' άκουσε την βαριά σέξυ φωνή του να την προσκαλεί και άναψε.

'' Συγνώμη που ενοχλώ αλλά σας έφερα τα σχέδια που τελείωσα για να τα δείτε ''

'' Εσύ δεν ενοχλείς ποτέ '' της είπε με γλυκιά φωνή. Εκείνη έκανε πως δεν το άκουσε και καθώς τον πλησίαζε για να του δώσει τα χαρτιά εμφανίζεται η Βάσω, βγήκε κάτω από το τραπέζι.

'' Βάσω;; '' είπε ξαφνιασμένη. Εκείνη δεν της μίλησε.

'' Μπορείς να φύγεις θα τα πούμε άλλη ώρα '' της είπε ο Νίκος όταν σηκώθηκε και κούμπωνε το παντελόνι του. Η Ελπίδα αμέσως κατάλαβε τι γινόταν όμως δεν μίλησε, έκανε πως δεν είδε και συνέχισε. Έδωσε τα χαρτιά της στον Νίκο και περίμενε να ακούσει τι θα της πει.

'' Μμ μπράβο σου, είναι πολύ ωραία '' της είπε εκείνος με ένα πονηρό βλέμμα σαν κάτι να σκέφτονταν.

'' Σας ευχαριστώ! '' αποκρίθηκε εκείνη.

'' Αυτό το άσπρο κορμάκι θέλω να το δω πάνω σε κάποια κοπέλα ''

'' Θα φωνάξω αμέσως τα μοντέλα ''

'' Όχι! Θέλω να το δω πάνω σου '' σηκώθηκε και την πλησίασε. Την κοίταγε από πάνω προς τα κάτω τα μάτια του έκαιγαν όλο της το σώμα με μια ματιά. Η Ελπίδα είχε μείνει κόκκαλο να τον κοιτάει ένιωθε ότι δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Πως γίνεται να κάνει ότι κάνει με την Βάσω και ταυτόχρονα να φλερτάρει και εκείνη;

'' Όπως θέλετε '' υποχώρησε και έκανε ότι της είπε.

****

   Πήγανε στο ατελιέ και ζήτησε από τις κοπέλες που ήταν εκεί να της φέρουν το άσπρο κορμάκι που είχε σχεδιάσει. Όταν το είχε πλέον στα χέρια της πήγε στο παραβάν για να το φορέσει. Όσοι ώρα ντυνόταν ο Νίκος καθόταν σε μια καρέκλα και περίμενε με ανυπομονησία να την δει ντυμένη έτσι, τα
μάτια του ήδη είχαν αρχίσει να γυαλίζουν.