2021'de yazılan notlara 1871 yılından gelen cevaplar.
İki tarih arasında köprü olan bir günlük.
İki insanın kendini buluşu ve en güzel sevgi satırları.
🎞
"Sen bir büyücüsün Halide."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
📜
"Cevap geldi."
Aradan geçen dört saatin sonunda hepimiz merakla Güzin'e baktığımızda, Umman Hanım "Dua et de kabul etmiş olsunlar," dedi.
"Amin inşallah."
Herkes bana tuhaf tuhaf baktığında böyle durumlarda şans büyüsü gibi bir şey yapmamı beklemişlerdi muhtemelen ama ben çok değiştim dostlar. Lanetlendikten sonra aklım başıma geldi valla bak. Dikkatlerimiz yeniden Güzin'e çevrildiğinde bir anda bağırdı.
"Kabul edilmiş! Kabul etmişler Halide, etmişler!"
Umman Hanım ve James da sevinçle yerlerinde zıpladıklarında esefle baktım. Gören de üniversite sınavını kazandım. Hizmetli olarak alındım diye parti vermedikleri kaldı bi. Neyse, bu da bir şey. Lanetten kurtulmak istiyorsam benim de sevinmem lazım.
"Gıda bölümünde çalışacaksın. Artık yemek mi yaparsın yoksa servis mi bilmem."
Yemek yapmak mı? Korku ile Güzin'e bakarken "Olsun olsun," dedi Umman Hanım. "Önemli olan bilgi toplaman. Hem aileyi daha yakından tanımış olman seni geçmişe daha hızlı ulaştırır."
Umman Hanıma kısık bir gülümseme ile karşılık verirken aklıma hayatımda tuhaf şekerlemelerden başka hiç yemek yapmadığım geldi. Yirmi üç yaşına kadar sadece menemen yapmıştım. Bir de patates kızarttım ama o ana yemekten sayılır mı ki? Yutkunurken işlerimin sarpa sarmasının nedenini düşünüyordum. Ne yapmış olabilirim? Antik Mısır aşk hikayesinde mumyalarla fazla mı haşır neşir oldum? Onlardan falan mı bulaştı bu kötü lanet? Her işim ters gidiyor hayırdır?
İçsel düşüncelerimle boğulurken "Hadi Halide acele etmelisin. Seçilmiş olabilirsin ama oraya gitmeden nasıl işe başlayacaksın? Saat birde eğitim için toplanacakmışsınız," dedi Güzin.
Acınası bakışlarla ona bakarken Umman Hanım bir dağ gibi büyüyordu gözümde. Sonra Yasemin'e baktım. Düzelsem bile onun aşağılayıcı bakışları değişmemişti. Geldiğimden beri bir kere bile olsun olayımla ilgilenmemiş, işine devam etmişti. James ise ayakta bekleyip benim gibi tedirgin oluyordu. Ellerini yumruk yapıp dik durmam için destek verdiğinde gülümsedim. Gülümseyişim kısa ömürlü olsa da yapacak bir şeyim kalmamıştı. Çantamın kulbuna sıkıca tutundum ve sonra kez bana acıması için Umman Hanıma baktım ama onun gözleri kapıdaydı. Bir an önce gitmemi istiyor gibiydi. Bir kedi yavrusu gibi başımı eğip kapıya doğru yürürken Güzin de ayağa kalktı ve James ile beni uğurladılar. Son bir kez öldürücü kedi yavrusu bakışı ile Umman Hanıma baksam? Hayır hayır, fikrini değiştireceğini sanmam. Paraya ihtiyaç var. Gitmem gerek.
