Us Again (Russo Series 1)

Chapter 49

Chapter 49

Para akong tangang inaabangan ang paglabas ni Samantha sa kwarto niya. Mag-gagabi na at kanina pa siya nasa loob. Tanging mga salita lang niya ang nagpipigil sa akin na katukin siya. Dahil kung hindi ay kanina ko pa siya binulabog.

Damn! Hindi ba siya lalabas para kumain?

The resort wasn't that big and there's only one resto. It gives me hope to see her again here when she eat her dinner but it seems like even that little wish is so hard to achieve.

In the end, nagsimula akong kumain mag-isa. Not that I expect her to dine with me but at least let me see her, watch her... while uh, eating...

Damn it! I am so fucking desperate!

"I didn't know your that slow, man!" si Achelous na tumawag kalagitnaan ng pagkain ko para makibalita. Bakas ang pagtawa sa boses ng mokong.

Tss. Kung hindi ko pa alam.

"I want to give her her time." I explained.

"If there wouldn't be a progress just tell me so we can go to club. I've heard about this bar, they say it's nice... ever heard 'bout Font?" Tangina.

Mas nakakainsulto pa sa biro ni Achelous ang painosente niyang boses. "Fuck you!" I said before dismissing him.

Habang binababa ko ang tawag ay naririnig ko pa ang halakhak niya. May araw ka din. Nangisi na lang din ako.

"So happy with the call, huh?" Natigil ang pagngisi ko ng makitang nakatayo na sa harapan ko si Samantha at may hawak na tray ng pagkain. Hindi ko namalayan ang paglapit niya.

"Kanina ka pa ba?" tanong ko. Ang akala ko ay hindi na talaga siya lalabas ngayon ng cabin niya.

"Masyado ka kasing masaya sa kausap mo kaya hindi mo na napansin ang paglapit ko." Hmm. The way she said those... I can hear sarcasm.

"I was waiting for you, kanina pa. Akala ko ay hindi ka na lalabas."

"Kaya nakipagtawagan ka na lang? Kanino, kay Crisana ba?" sarkastiko pa din niyang tanong.

Why does she sound like...

Was it just sarcasm? Or was there a jealousy, too?

"Not Crisana, sweetheart. It was Achelous," I said. I am weighing her reaction but she just raised a brow to me before stepping a foot forward.

"I said it's just Achelous. You don't have to be jealous..." ako na hindi nakapagpigil. Ayaw ko siyang tuksuhin ng lalo na't hindi pa kami nagkakaayos pero kahit ano atang konbersasyong makakapigil sa kaniyang umalis ay sisimulan ko.

"Narinig ko! Pero wala na din naman pala kong pakialam," aniya at mabilis na tumalikod pero agad ding humarap. "At hindi ako nagseselos. Mangarap ka!" umirap pa muna siya bago nagmartsa papaalis.

Tss. Wrong move nga ata.

The day ended that way. Matagal pa akong naghintay sa labas para abagan kung lalabas ulit siya pero hindi na. I made phone calls every now and then pero sinigurado kong ang mga mata ko ay nakaabang kung sakaling lalabas siya.

The next day, I woke up very early it's still dark outside. The resort isn't full packed and that's understandable now that it's raining from time to time. Tag-ulan na ata.

Even so, I still choose to eat in the only restaurant available rather than having my food deliver to my room. I'm still positive I can have a sneak peek of Samantha.

While waiting, two tourists went to me to asked something about the resort. Tss. They're very obvious, of course. Nang sinagot ko ang tanong ay agad na napalitan ang topic ng mga personal na katanungan. Saktong humawak sa braso ko ang isa sa dalawang babae ng nakita ko ang papalapit na si Samantha. Her face was stoic then her brow raised as she neared. Damn! Kung anu-ano na naman ang maiisip nito.