Chapter 8
Ilang sandali pa ay wala pa rin si Jax habang kaming tatlo naman ay napag usapan ang nangyari. Victoria is kinda nervous because she dont know how to explain the scratch on the car and her swollen hands to her parents.
Si Airah naman ay iniisip na baka malaman ng family niya ang nangyari at malaman ng mga ito na nag cut sila ng classes.
I feel guilty. Kung hindi ko sila inaya ay hindi sila mapupunta sa ganitong sitwasyon.
"I'm sorry guys." wika ko matapos ang ilang sandali.
"Dont say sorry Xhia. Kagaya ng sabi mo kanina ay wala namang may gusto sa nangyari." wika ni Airah na bahagya pa akong nginitian.
"Yeah I'm just nervous on how to explain it to my Dad pero alam ko naman na hindi siya magagalit dahil nagasgasan ang kotse." si Victoria na nginitian din ako.
"Right. Ako naman siguro ay magsasabi na lang ako ng totoo kay Mommy. You know how supportive she is. She's the cool Mom so I guess I dont need to worry about dişappointing them." muling wika ni Airah kaya mas lalong gumaan ang loob ko.
"How bout you? Sasabihin mo ba kay Tita kung anong nangyari diyan sa noo mo?"
"I-I dont know.. Im nervous kasi.. Kasi I lied to them." sagot ko.
"I think we need to tell them the truth Xhia. Another lie will never benefit us. They can be mad at us right now but that wont last long. Our parents will forgive us. I know it." wika ni Airah kaya napatango ako.
She has a point. Magagalit si Daddy at Mommy but they will never be mad at me for too long. They can forgive me.
Ilang sandali pa kaming nag usap bago sila nagpaalam dahil nagtetext na daw ang mga magulang nila kaya tumango naman ako.
Akala ko ay tuluyan na silang umalis pero ilang sandali lang ay bumalik sila.
"What happened?" takang tanong ko.
"Nothing. Nasa kotse ang mga gamit mo." ani Victoria na itinaas pa ang mga gamit ko at iabot iyon sa akin.
"Thanks. Mag ingat kayo." wika ko bago bumeso sa kanila.
Pagkaalis nila ay kinuha ko ang paper bag kung saan nakalagay ang regalo ko kay Jax.
Hindi ko alam kung kailan ko ito maibibigay. Hindi pwede ngayon dahil galit siya. It wont work with him.
Napaangat ang tingin ko dahil ilang sandali pa ay nakita kong papalapit si Jax at Mia.
"I really cant make it Mia. Xhia needs me here. Hindi ko siya pwedeng iwan sa ganitong kalagayan. I hope you understand." wika ni Jax.
Ngumiti si Mia at hinawakan pa ang kamay ni Jax kaya para bang may nagngitngit sa loob ko.
"Its okay Jax. I understand." wika ni Mia. "We can have dinner next time." aniya kaya napangiti si Jax at bahagya pang hinaplos ang pisngi ni Mia.
Parang may patalim na biglang sumaksak sa dbdib ko at humapdi iyon.
Mabilis akong napaiwas ng tingin at padabog na inilagay ang kahon na hawak ko sa paper bag. Sa sulok ng mata ko ay nakita kong napatingin sila sa akin pero hindi ko sila pinansin.
I dont know why I am acting this way pero isa lang ang alam ko ngayon. I dont like that Mia!
"Puntahan mo muna ang nasa reception para kumuha ng private room. Ako na ang bahala kay Xhia." dinig ko pang wika ni Mia.
"Thanks." ang sagot lang ni Jaxon bago ko narinig ang yabag niya palayo.
Hindi naman nagtagal ay lumapit sa akin si Mia.
BINABASA MO ANG
Heartless Society 2: The Doctor's Vengeance
Romance"I-Im sorry." malakas ang kabog ng dibdib na wika ko. He's looking at me dangerously. Palapit siya ng palapit sa akin Habang ako naman ay paatras ng paatras hanggang tumama ang likod ko sa pader. "Ahh!" sigaw ko sa takot nang bigla niyang suntukin...
