GIRL HOUSE SERIES #1: Dimple Castro
----
Dimple Castro is a person scared to trust people. As her family died in a house fire, her life started to experience pain and sorrow. But with him who always there beside her, she finds hope to face the cruel...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
CHAPTER 11
"DIMPLE?! DIMPLE naman, buksan mo naman 'yung pinto. Ayos ka lang ba?" Kanina pa sila namimilit na buksan ko ang pinto. Sinundan nila ako rito sa kwarto matapos nilang makita ang pag-iyak ko nang makauwi ako.
"Give her a time, Lex. Baka hindi pa siya ready." Rinig kong wika ng isa sa kanila. Hindi ko alam kung sino ang nagsabi no'n dahil ang boses lang ni Lexa ang kilala ko.
"I'll go wait for her," Lexa insisted.
Pagtapos no'n ay wala na akong narinig na tumawag sa pangalan ko. Hindi ko rin alam kung nando'n pa nga ba sila o wala na. Hindi ko rin alam kung anong ibig sabihin ni Lexa sa sinabi nito. Ang alam ko lang ngayon ay nasasaktan ako. I keep on covering my mouth with my hands, trying not to make any sounds from crying.
Ilang oras akong nakaupo sa sahig habang tinatakpan ang mga mukha at patuloy sa pag-iyak. Napapadalas na ata ang pag-iyak ko. Hindi naman ako iyakin pero bakit parang sa pag-iyak na lang tumatakbo ang buhay ko.
Nang mapagod ako sa pag-iyak ay sandali akong nagpahinga, pakiramdam ko ay naubusan ako ng lakas dahil wala akong ganang kumilos. Ipinatong ko ang mga siko sa magkabilaang tuhod bilang supporta nito at walang ganang napasabunot sa mga buhok. It feels like I lost my energy. Para akong na-drained.
Kahit wala akong balak tumayo ay ginawa ko pa rin dahil kanina pa nanunuyot ang lalamunan ko. I opened my door and to my surprise, Ate Grace and Lexa was sitting and peacefully sleeping on the floor. Naka-akbay si Ate Grace kay Lexa habang siya naman ay nakayakap dito. I looked at my watch and found that it's already 2:17 AM.
Hindi ko alam kung paano sila gigisingin. Nahihiya ako and at the same time naaawa para sa pwesto nila. Paniguradong mangangalay at sasakit ang likod nila. I exhaled and kneel down so I can wake them up. Marahan ko silang tinapik at si Ate Grace ang unang nagising. Tinapik nito si Lexa para sana gisingin.
"What? I'll wait for her," she mumbled and held up her palm. Halatang nasa kalagitnaan pa ito ng pagtulog.
