Fallin' Flower | Minsung ✓

𝑯𝒚𝒅𝒓𝒂𝒏𝒈𝒆𝒂

مینهو نگران رو به رو شدن با پسر بود؛ نگران این بود که گفتن گذشته اش باعث عوض شدن یه سری چیزا شده باشه. اون وارد جزئیات اینکه چرا اینقد سرد و ساکته و سلف هارمو به چشم یه چیزی برای خاموش کردن حس گناهش نگاه میکنه نشد.

مادرش بعد از فهمیدن افکار تاریک و خطرناکش پیش روانشناس بردش. نمیشه گفت کاملا باعث درمانش شد اما کمکش کرد که حالش بهتر بشه. اون هنوزم دوستی نداشت و رفتار سرد و توهین امیزش روهم برای دور نگه داشتن مردم از خودش حفظ کرده بود.و با تمام اینا یه دفتر خاطرات داشت که کمکش میکرد احساساتش رو جایی خالی کنه‌ و به ارامش برسه.

جیسونگ‌تنها کسی بود که بهش اجازه داده بود نزدیکش بشه؛ولی بیشتر بخاطر این کله خر بازی و یک دنده بودنش بود که حتی با وجود کم محل کردنای مینهو بازم سرو کله اش دورش پیدا میشد. سماجتش در اخر باعث شد مینهو تسلیم شه و الان باید نگران عواقبش میبود.

با صدای زنگوله های دم در از فکر بیرون اومد. صدای ناخوشایند اون سنجاب حتی قبل اینکه ببینتش هم به گوشش میرسید.

"اگه من بابت هردفعه ایی که بهت فکر میکنم یه گل میگرفتم میتونستم تا اخر عمر تو باغ خودم قدم بزنم.~"

مینهو با دیدن تلاش پسر برای گفتن حداکثر جمله های سنگین موقع اومدنش اینجا نتونست جلوی لبخندشو بگیره. اما این بار ساکت نمیموند چون چند روز پیش توی نت یه چیزایی سرچ کرده بود و الان یه جوابی داشت.

وقتی پسر با لبخندی که برای این وقت صبح زیادی بود جلوش وایستاد کمی گام‌صداشو پایین اورد و گفت
"امیدوارم خارهای باغت نشون بدن که چقدر دوستت دارم عزیزم~"

لبخند جیسونگ خشک و به جاش تمام صورتش قرمز شد انگار که آتیش گرفته بود. مینهو بهش خندید و چند بار اروم روی سرش زد و رفت تا یه روز مسخره ی دیگه رو شروع کنه.

جیسونگ الکی دماغشو بالا کشید و لب پایینشو بیرون‌داد.
"تو میدونی که خار معنی‌تنفر میده هیونگ نه؟"

مینهو قبل از اینکه سمت دستکشاش بره تا دوباره کثیف کاریو شروع کنه چشمکی به جیسونگ زد و برگشت.

شنید که جیسونگ نفسشو با حرص بیرون داد.
"معلومه که میدونی.تو خیلی بی ادبی هیونگ."

"بیخیاللل سونگی"