Unicode
အချိန်တွေ တရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးသွားပြီး နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံးစောင့်မျှော်နေတဲ့နေ့လေးရောက်လာလေပြီ
"Sehunnie~~"
ထွက်လာလာချင်းပင် လက်ဝှေ့ယမ်းပြသောကောင်လေး
ဝမ်းသာစိတ် လွမ်းတဲ့စိတ်နဲ့ နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားမိသည်
"ရော့ ပဲပြားလေး စားလိုက်ဦး ပင်ပန်းသွားပြီ"
ဂျွန်မြောင် ခွံ့ကျွေးသော ပဲပြားကို တကိုက်ကိုက်လိုက်သည်
ကိုယ်ပါးပြင်ကို လက်သေးသေးဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ
"ငါဒီနေ့အရမ်းပျော်တာပဲသိလား မင်းနဲ့အတူ ထာဝရနေနိုင်ပြီ"
"ကျွန်တော်ရောပဲ"
"ရောမချနဲ့လေ~~"
"ဟား ဟား~~"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အိမ်ကအရင်အတိုင်းပဲနော် ဘာမှသိပ်မပြောင်းလဲဘူး
"မင်းအခန်းကိုတော့ငါပြင်ပေးထားတယ်"
"ဘာလို့ပြင်ထားတာလဲ Hyungရာ ကျွန်တော်က Hyungနဲ့ တခန်းတည်းနေမလားလို့"
"မနေပါဘူး မင်းနဲ့"
"ဘာလို့တုန်း ကိုက်မစားပါဘူး"
"ကိုက်မစားဘူး မင်းက တကိုယ်လုံးမြိုချဖို့ကြံနေတာ ငါသိတာပေါ့"
"အင်းလေ အကြံတွေသိနေရင်လည်း ပြင်ဆင်ထားလို့ရတာပေါ့"
"မင်းနော်!!~~အာ့တာတွေကြောင့် မင်းနဲ့ တခန်းတည်းမနေချင်တာ"
"Hyungက ကပ်စီးတူးလေးပဲ"
"သွား~~ရေသွားချိုးတော့ ဗိုက်ဆာနေပြီမလား"
"ကိုယ့်ရဲ့ အိမ်ရှင်ထီးလေး ထမင်းပွဲပြင်ထားလိုက်နော်"
"ယိ့ကို အိမ်ရှင်ထီး"
"ဟား ဟား ကပ်စီးတူးလေး မွ"
မသွားခင် ကပ်စီးတူးလေးရဲ့ ပါးကို ရအောင်ကို နမ်းလိုက်သည် ပြန်ရလိုက်တာတော့ ယုန်မျက်စောင်းပေါ့
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကုတင်ခေါင်းရင်းကို မှီကာ ချစ်ရသူကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး မှေးဆက်ရတာ ဆယ်ဟွန်းအဖို့ နိဗ္ဗာန်ငယ်လို
YOU ARE READING
Gentle🎐
Romanceကြမ်းတမ်းနေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ စိတ်ကို နူးညံ့လာအောင် ဖန်ဆင်းပေးတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ ဖန်ဆင်းရှင်✨
