RÜZGARI SEVDİREN ADAM ( Yeni Varsayılan Başlangıçlara)

1.Bölüm: ''Hayatımın En Büyük Hatası''

Merhaba! Yeni bir kitaba hazır mısınız? 

Hikayenin konusu aşk, nefret, intikam, eğlence, kin, özlem, hayal kırıklığı, yalanlar ve gizlenen sırlarla dolu. Her sayfada şaşıracak ve heyecanı dorukta yaşayacaksınız! 

Kitabın konusunu beğeneceğinizi umarak, şimdiden iyi okumalar diliyorum. 📚

"Hadi ama Kumsal," Kulağımın dibinde yankılanan Defne'nin inatçı sesiyle irkildim.

"Hayır Defne, olmaz," diye çıkışsam da sinir bozucu tavırla sandalyeye kurulup, "Sırf olumsuz kelimeleri olumsuzlar diye cevaplamamalısın canım.'' Geçen yıl yaşadıklarıma dair içimdeki sıkıntıları anladığını düşünerek devam etti. ''Ayrıca geçen seneden çok daha farklı bir yıl geçireceğiz. Hem bak, her zaman destekçinim biliyorsun," diye sandalyeye iyice yayılıp her zaman tekrarladığı o öneri ve tesellilerde bulunmaya başladı.

Gözlerimi devirerek, "Ayy, yine mi başlıyoruz Defne!'' diyerek içimi anlamasını umduğum homurtular çıkarttım. Sınav kayıtları başladıktan sonra yaklaşık 3,5 saattir başımın etini yiyip duruyorsun. Bıktım senden ya, bir günde kafamı dinleyemeyecek miyim ben? diye söylenmeye başladım, ancak sadece bir "cıks" yanıtı aldım.

"Off!"

"Tamam, ne halin varsa gör," deyip teslim olmuşçasına ellerimi kaldırdığımı fırsat bilip pes ettiğimi anlayan sevgili 11 yıllık arkadaşım sandalyeden fırlayıp zafer kazanmışçasına, "Evettt, işte bu be! O halde tamam, hadi kalk, 3 ay süresi kalan o güzide sınavımıza kaydımızı ÖSYM'ye yapalım," deyip kolumdan tutup çekiştirmeye başladı.

"Tamam, dur Defne," deyip bıkkınlıkla nefesimi geri verdim..

*

*

*

Eveeet, haliyle siz benim kim olduğumu merak ediyorsunuzdur. Hemen size kim olduğumu tanıtayım. 

Ben Kumsal Ada Arıkan, 19 yaşındayım. Üç kardeşiz. Bir ablam ve bir abim var. Ablam evli, bir de Dünyalar tatlısı bir yeğenim var. Abimse Arıkan Holding grubunun en genç varisi.

Annem arkeolog, babamsa mühendis emeklisi. En yakın arkadaşım da Defne. 

Liseden mezun olduğumun ertesi günü, ÖSYM'nin sınavına 13 dakika kala sınav merkezini terk edip hayatımın en büyük hatasını yaptım. Evet, evet! Yanlış duymadınız! Herkesin tepkiyle yaklaştığı gibi evet, ben sınav merkezini terk ettim. Sınavdan sonra ne mi yaptım? Hemen anlatıyorum. Yedim, içtim, oturdum; yaşıtlarımın ise üniversitedeki günlük rutinlerini dinledim. Durun, durun! İleride sizlere neden sınav merkezini terk ettiğimi de anlatacağım ve şimdiden kulaklarımın çınladığını hisseder gibiyim.

*****

"Kumsal! Kumsal!"

"Bak kime diyorum ya, Kumsal," diye başımın dibinde beliriverdi birden annem.

"Anne ya, lütfen biraz daha uyuyayım," diyerek kafamı yastığın altına koyup uykuya devam etmek üzereyken annem dişlerini sıkarak, "Kızıııım, kalksana," diye seslendi ve yorganı üzerimden çekip yere attı. "Hadi kalk, sabah oldu. Bak kime diyorum, kalk kız hadi," diye bağırdıktan sonra yastığı da kafamın altından çekip onu da yere attı.