Rhyne's Heartbeat (SUAREZ SERIES I)

Chapter 30

Chapter 30

"Mama... Ma..."

I opened my eyes and blinked so many times. Ang unang pumasok sa isip ko, wala akong makita nang malinaw. Nakarinig ako ng malalim na paghinga sa tabi ko bago bahagyang lumundo ang espasyo roon. Lumingon ako agad at nakita ko ang pigura ni Jed na may inaabot sa side table. And then I realized that it was my eyeglasses when he put them on me.

Muli akong napakurap-kurap.

Bahagya siyang nakatagilid at nakadapa paharap sa akin. Ang isang kamay niya ay payapang pinaglalaruan ang ilang takas ng buhok ko habang titig na titig sa akin.

Saka lang tuluyang rumehistro sa utak ko na pareho kaming nakahiga at nasa master's bedroom. Nakikita ko sa likod niya ang wedding gown.

Bumaba siya nang kaunti at naramdaman ko ang halik niya sa aking sentido. "How's your sleep, heartbeat?" masuyong bulong niya. Naramdaman ko agad ang paggapang ng isa pa niyang kamay patungo sa tiyan ko at hinaplos iyon.

My heart immediately felt so full and warm. Nararamdaman ko ang pamumugto ng aking mga mata sa pag-iyak kanina pero kung tingnan niya ako, parang ako na ang pinakamagandang babae sa buong mundo.

Napapikit ako nang maalala kung ano ang mga nangyari kanina. Hindi ko alam kung ano'ng oras na at gising pa rin siya hanggang ngayon. Was he staring at me like this the whole time I was sleeping?

Pagkatapos kong sabihin sa kanya ang tungkol sa pagbubuntis ko kanina, hindi na ako nagulat na talagang may alam na siya. Mula noon hanggang ngayon, siya lagi ang unang nakakapansin kahit hindi pa halata. He could easily know with just the sudden changes in my behavior. Habang ako ay walang kaalam-alam, siya pala ay nagmamasid na at nakabantay na sa akin.

Hinayaan niya akong umiyak kanina at nanahimik lamang siya sa tabi ko. Nang mahimasmasan ako ay pinilit naman niya akong kumain. After making sure that I was full enough, siya na mismo ang nagdala sa akin sa banyo para maligo.

Sa sobrang dami ng nangyari ngayong araw ay hapong-hapo na ako kaya hinayaan ko na lamang siyang paliguan ako. Buong katawan ko ang nilinisan niya at sa bawat haplos niya ay wala akong maramdamang malisya, tanging pagmamahal lamang.

My body's reaction to his touch was different, though. Isang haplos lang pero nagbabaga na agad ang buong katawan ko sa init. Hindi ko alam kung paano niya nagawang tiisin iyon. Despite his nonsensual touch, desire was evident in his eyes, but he managed to hold back. Maybe because he knew I was exhausted already from all the emotional turmoil I kept inside.

Now that I was wearing his gray pajamas and one of his favorite shirts, titig na titig pa rin siya sa akin at hinihintay ang sagot ko.

Nag-iwas ako ng tingin at itinuon iyon sa wedding gown sa likod niya. "Iyan ba ang isusuot ko dapat sa... k-kasal?" pabulong na tanong ko.

Sa gilid ng aking mga mata ay nakita kong tumaas ang kilay niya. "Why? You want to wear it and get married tomorrow?"

Napatingin ako agad sa kanya at sa gulat ay napairap.

Napangisi siya at yumuko para isubsob sa leeg ko ang mukha niya at doon tumawa nang mahina. "Ayaw mo, Ma?" malambing na tanong niya. Bumangon siya at muling tumitig sa akin. "Ayaw mo pa rin ba, Ma? Damn it! I can't wait to call you "Ma" every day. Sa ngayon, heartbeat na lang muna at... baby."

Muli kong naramdaman ang paghaplos niya sa aking tiyan. Napairap ako sa kawalan. Talaga bang totoong patay na patay siya sa akin kagaya ng madalas na sabihin noon ni Czeila? I couldn't believe this! Ramdam na ramdam ko pero parang nakakahiya ring isiping totoo iyon.

I looked at his chinky eyes. Kumikislap iyon sa tuwa habang nakatunghay sa akin. Bumaba ang tingin ko sa matangos niyang ilong, sa mapupulang mga labi at sa mga mumunting bigote na patubo pa lang sa kanyang baba.