Yaşam Öpücüğü

1.Bölüm

Multimedia:Gece

Arkadaşlar bu benim ilk hikayem uzun süredir yaziyorum ama yayınlamaya cesaretim olmadı.Bir yerlerden başlamak gerekir paylaşıyorum lütfen destek olun on seneden fazladır Türkiyede yaşamıyorum yazım hatalarım olursa kusura bakmayın

Gecenin anlatımıyla...
Her kes neden böyle bakıyor ki,şu arabalar da neden kornoya basıp duruyor anlamıyorum.Ama yaa sinirleniyorum.!Neden bana böyle bakıyorlar sanki kıllı bir adamım ve çıplak geziyorum her kes şaşırarak ve tiksinerek bakıyor.Görenler de görmeyenleri dürtüp beni gösteriyor.

Tamam şuan bulunduğum durum biraz garip ola bilir ama insanlarda abartıyor.Abimin seslenmesiyle düşüncelerimden sıyrılıp abime baktım:"Hadi in Gece hasta olacaksın arabaya bin"
Arabanın üstünden düsmeye çalıştım abim kucağina alarak yere indirdi.

Şimdi siz diyorsunuz ki bu kız arabanın üstünde ne yapıyordu uzanip yağmur damlalarını dilimle tutuyordum..biliyorum saçmalık ama çocukluğumdan beri yaparım yağmurlu havayı çok severim.Arabaya geçinceye kadar üşüdüğümün farkına varmamıştım bile.Abim"Titriyorsun Gece hasta olucaksın"dedi biraz sert bir sesle arka koltuktan kazağını alıp bana uzatdı.Yol boyunca ne abim konustu ne ben susarak anlıyorduk bir birimizi

Araba durunca eve geldiğimizi anladım.Arabadan inip yağmurdan sonra ki muhteşem toprak kokusunu içime çektim zile basıp beklemeye başladım kapıyı Suzan teyze açtı beni görünce yüzüne sahte bir gülümseme koydu anlaşılan benden önce haberim gelmiş.

"Suzi sen baya kilo vermişsin yemek yemiyonmu kız?"Sahte kızgınlıkla yanağından öpüp bi sey demesini beklemeden geçtim.Salonda annem ağlıyordu beni görünce yanıma gelip sarıldı.Göz yaşları arasında mavı gözerime bakti"Annem seni üzülme ya"dedim yanağından öpüp."İyi olucaksın güzel kızım"deyip saçımı okşadı"Ben odamdayım yayınım var beklerim hepinizi"dedim gülerek sonrada kosarak merdivenleri çıkmaya başladım üçüncü kat tamamen benim odamdi evin en büyük odası benım beş senedir burda yaşıyoruz taşındığımız zaman Keremle bu oda için adeta savaşmıştık ama tabi ki ben aldım odayi.

Odama geçip yayın açtım sosyal medya hayatımın bir parçası 2 senedir kullanıyorum baya büyük takipçiye sahibim.Gerçektende takipçi değilde aile gibiler çünkü beni umursuyorlar,seviyorlar fan sayfaları açıp sevgilerini bana göstermeye çalışıyorlar.

1 saatden fazladır yayındayım.Keremde geldi birlikte yayın yaptık saçma sapan haraketlerle sinir etdi yayın boyu beni saçımı bozdu,telefonumu aldı gerizekalı abim benim.Yayını kapatıp aşağıya inmek için kalktım Kerem kolumdan tutup durdurdu sonra sıkıca sarıldı saçlarımı kokladı sanki kokumu aklında tutmak istiyor gibi.Ayrıldığımızda uzun uzun yüzüme baktı aklına kazımak ister gibi sol gözünden bir damla yaş aktı.

Ağlarsa ağlardım ve emin olun beni ağlarken görmek istemezsiniz çok çirkinleşirim zaten pek güzel değilim ama ağlarken baya iğrençleşirim.

Yeşil gözlerine baktım acı dolu bakıyordu.Konuyu dağıtmak için konuştum"Ya tamam duygu sömürüsü yapma kızmadım korkma." "Neye kızmadın turuncu kafa.?"dedi şaşkınlığını belli eden tonda."Neye olcak geçen ay aldığım marka çantama meyve suyu döküp saklamışsın ya." Dudağını ısırıp "Kız sen onu buldun mu?" Dedi "Tabi ki buldum ama sorun değil bende senin en sevdiğin pantolonuna oje bulaştırmıstım ona saydım"dedim sırıtırken "Ne en sevdiğim pantolonum mu?" Diye bağırdı pot kırdım fark etmemişti demek ki.