A Poem Called You

APCY 13

Unicode -

(( 아무리 기다려도 난 못가
ဘယ်လောက်ပဲ စောင့်နေနေ ကိုယ်ပြန်မလာဘူး

바보처럼 울고있는 너의 곁에
အရူးတစ်ယောက်လို ငိုကြွေးနေရင်း မင်းဘေးမှာ

상처만 주는 나를 왜
နာကျင်မှုတွေပဲပေးတတ်တဲ့ ကိုယ့်ကို ဘာလို့များ

모르고 기다리니
မသိပဲ စောင့်နေရတာလဲ

떠나가란 말야
ထွက်သွားပါတော့

보고싶다 보고싶다 ..
လွမ်းတယ် လွမ်းတယ် ..

이런 내가 미워질 만큼
ကိုယ့်ကိုယ်ကို မုန်းမိလောက်အောင်

울고 싶다 ..
ငိုချင်တယ် ..

네게 무릎꿇고 모두 없던 일이 될수 있다면 ...
ဒူးထောက်လိုက်လို့ အရာရာကဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို
ပြန်ဖြစ်ခွင့်ရရင် ... ))

***

အနားမှာရှိနေတုန်း
ကောင်းကောင်းမဆက်ဆံနိုင်ခဲ့ပေမယ့်
အနည်းဆုံးတော့ ဘေးမှာရှိတာပဲဆိုပြီး
သူ ညတိုင်းအိပ်ပျော်ခဲ့တယ်။

အဲ့ဒီကောင်လေး ပေးတဲ့ နွေးထွေးမှုတွေနဲ့တင်
သူပျော့ညံ့ချင်လာတယ်။

သူ့ကိုပဲကြည့်ပြီးရှင်သန်နေတဲ့
အဲ့ဒီလူသားလေးကို
သူ မရက်စက်နိုင်ဘူး။
မညှင်းပန်းနိုင်ဘူး။

ဒါပေမဲ့ ကြင်နာဖို့ကလည်း
မစွမ်းနိုင်ပြန်ဘူး။

သူ တစ်ခုခုဖြစ်တာနဲ့
ကမ္ဘာပျက်မတတ်ဖြစ်သွားတဲ့ ကောင်လေး...

သူ နှင်ထုတ်တတ်တိုင်း
မိုးပြိုမတတ် ကြောက်ရွံ့သွားတတ်တဲ့ ကောင်လေး...

သူ့ကို သိပ်ချစ်တဲ့ကောင်လေး..

ဆိုးချင်တိုင်း ဂျီကျချင်တိုင်း
ကိုကို ဆိုပြီး သူ့ပျော့ကွက်ကို
ထုတ်ထုတ်နင်းတဲ့ ကောင်လေး...

ရက်စက်တတ်အောင်
တစ်ယောက်တည်းရပ်တည်တတ်အောင်
လေ့ကျင့်ပေးထားပေမဲ့
တခြားသူတွေလိုမဟုတ်ပဲ
ကြင်နာတတ်ပြီးပျော့ညံ့တဲ့ ကောင်လေး...

သူတစ်ခါလောက် မျက်နှာသာပေးမိတာနဲ့
အပျော်ကြီးပျော်သွားတတ်တဲ့
ခေါင်းကြောမာတဲ့ ကောင်လေး...

သူ့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောလေး..

" ကိုယ် မင်းကို ... လွမ်းတယ် ကလေး "