-12-

19 6 7
                                    

Sabah çalan telefonumla gözlerimi araladım,esneyerek telefonumu elime aldım.Arayan Elif'ti.Demek ki telefonu yaptırılmıştı,telefonu açıp kulağıma götürdüm.

"Alo?"

dedim sakin bir sesle,

"Alo?Sonunda"

diye aceleci bir ses geldi.

"Elif ne oluyor?"

dedim kaşlarımı çatarak,

"Şey Irmak...bir şey söyleyeceğim,bunu neden sana söylediğimi bilmiyorum ama -"

dedi ve durdu,yükselen ses tonumla

"Elif ne oldu!"

dedim.Elif nefes alıp bir anda,

"Annene ulaşamıyoruz,evinde de değildi.Biz Mert'le baktık ama yoktu."

dedi üzülerek,benim şoktan dudaklarım aralandı.Kalakaldım orada,telefon bir anda elimden halıya düştü.Elif'in hala sesini duyuyordum.

"Irmak,Irmak!"

diye bağırıyordu.

Ben yanda ki koltuğa oturdum.Şimdi ne yapacaktım?Gitsem burası kalacaktı. Gitmesem annemin düşünmekten kafamı üşütecektim.Koltuktan ayağa kalktım.Mutfağa gittim.Telefonumu şarja taktım.Hemen büyük çantama birkaç eşya koydum.

Evde ki pencereleri,kapıları iyice kilitledim.Zaten en üst kattaydım ama ne olur ne olmaz...Hazırlanmam 3 saatimi aldı.12:20 de kalkmıştım zaten oldu mu sana 15:12 çok güzel! 

En azından uçağıma 10 dakika vardı.Telefonumu elime aldığımda 98 olmuştu,bu yeterliydi.Hava limanına doğru gittim...Vardığımda tam 10 dakika olmuştu.

Hemen uçağıma gittim.İçeri girdim.Ve ayarlanan koltuğuma oturdum.Herkes bindikten sonra uçak kalkışa geçti.En azından Cenk'in telefonunu almıştım.Kendi internetimi açtım.Mesaj yerine girdim.

"Cenk ben şimdilik buralarda olmayacağım"

yazdım gönderdim,sonra mesaj sayfasından çıktım.Camı izlerken telefonuma mesaj geldi.Hemen açtım.Cenk'tendi.

"Neden?"

"Ya anneme ulaşamıyorlarmış,bir şey olmasından korkuyorlarmış.Bende korktum bir süre orada duracağım sonra,geri geleceğim."

yazdım.Çevrim içi...Çevrim içi...Yazıyor...

"Tamam"

yazdı ve son görüntülenme 15:32...Hemen çıktı,neyse...

Sonunda bizim buralara gelince çok özlediğimi anladım,havasını,kokusunu...3 saatlik yolculuğun ardından tekrar kendi yerimdeydim.Uçak yere indiğinde kapıları açıldı.

Herkes tek tek indi.Bende indim çantamı sırtıma attım.Hemen koşa koşa bir durağa gittim.Otobüs önümüzde durduğunda,içeri girdim.Paramı verip boş bir yere oturdum,otobüs bomboştu.Bir tane kız vardı,ama bu kız bana tanıdık geliyordu.Onu takmadan önüme döndüm...Bizim evin yakınlarında olan durağa geldiğimde hemen eve doğru koştum.Kapının önüne geldiğimde,Anahtarı çıkarıp kapıya taktım.

,Kapı açıldığında evin içinde savaş olmuştu.Bütün vazolar kırılmıştı,çerçeveler yerdeydi,koltukların şekli değişmişti.Yani özet savaş olmuştu burada.Annem mi yapmıştı bütün bunları?Bunları yapması için sinir krizi geçirmesi lazım.

Karanlığa DoğruHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin