Çocukluk Aşkım | Günlük

Sonra o beklemediğim anda belimden tutup göğsüne çekti, adeta beni kendine yapıştırdı. Kulağıma eğilip, "Bilerek mi yapıyorsun yoksa gerçekten bir tesadüf mü?" diye fısıldayınca yine kalbim devreye girdi. Sonra yüzünü bana çevirdi. Yine çok yakındık.

Ben de "Sence?" diye sordum ani bir cesaretle. Gözlerini gözlerime kenetlemişti. O da "Bence tesadüf değil ama bilerek de yapmıyorsun." dedi imayla. Galiba ne dediğini anlamıştım.

Kader diyordu. Belki de bizim kaderimiz bu diyordu...