Her insanın vardır can kırıkları.Kalbine batar insanın.Kanatır.Zamanla o acıyla yaşamayı öğrenirsin belki ama,o acıyı unutamazsın.Unutturmazlar.Biri bitti derken,diğeri gelir her zaman. Gözümden damlayan yaşlarla anlatıyorum hikayemi sizlere.Bu kitabı yazarken,kendimi tutamadığım ve ağladığım geceler gözlerimin önünde. Ne bir Özdemir Asaf şiiri dindirebilirdi içimdeki acıyı,ne de bir Emre Aydın şarkısı.Bende yazmakta buldum içimdeki acıları. Yine hıçkırarak ağladığım bir gecenin sabahında,gülümseyerek uyandım.Ve kendime söz verdim."Bir daha ağlamak yok."Ve ağlamadım o günden sonra bir daha.Ama yazmaya karar verdim içimdekileri,içimdeki acıları,anıları.Daha doğrusu;acı anıları.