Onları gördüğüm an ellerim titredi bacaklarım tutmadı, o an konuşmaya korktum. Çünkü biliyordum ağzımdan çıkan kelimeler, onu oluşturacaktı. Sırtımda ki o ağır çantayı hiçe sayarak, gözlerimden yaşlar dökülürken tüm gücümle arkamı dönüp koşmaya başladım. Güçsüz bacaklarım durmam için yalvarıyorlardı. O an kafamda Cem Adrian'ın 'ben seni çok sevdim' şarkısı yankılandı. Bir çıkmaz sokağa girerken hiçbirşeyi düşünmeden direkt yere attım kendimi. Başımı ellerimin arasına aldım ve çekiştirdim saçlarımı. Unutmak istiyordum o görüntüyü, inanmak istemiyordum bu olanlara. Nefes alıp-verişlerim birbirini kovalıyordu. Sanki tam da o an ölüyordum da, kurtaranım yoktu..