Bir Mucize Olsun

Özlüyorum... Çocukluğumu özlüyorum. Daha çocukluktan çıkamadan çocukluğumu özlüyorum. O küçücük beynimde kurduğum hayallerimi. Beni seven insanları özlüyorum. Boş ne kadar özlesem de gelmeyecek o güzel günler biliyorum. Daha çokta sevilmeyi istiyorum. Birisi tarafından sebepsizce karşılıksız sevilmek.
Evet fakirim. Sevmeye, sevilmeye, korunmaya, güvenmeye, güvenilmeye, birisine karşı karşılıksız yarar sağlamaya...
Güçsüzüm kendine yarar sağlamayacak kadar. Korkağım gerçeklerle yüzleşmeyecek kadar. Evet sıradanım hiç fark edilmeyecek kadar. Yalnızım derdimi kendime anlatacak kadar...
Keşke bir mucize olsa. İstemediğim anılarımı yok etsem. Keşke beynimi zorlayan, her gece hayalimde canlanan o günleri silebilsem. Bir mucize olsa anlık mutluluklarım bu kötü anlılarım yüzünden yarıda kalmasa. Hüzünlerim bedenimi sarmasa. Bende diğer insanlar gibi gülebilsem, insanlarla konuşabilsem. Bir Mucize Olsun.