Her ne kadar sevmesem de bu şehri her gidisimde sanki sadece arkamda koca bir enkaz bırakmış gibi yorgun sessiz bir şekilde vazgeciyorum benligimden . Umutlarimdan .. hayallerden... Şehrin içindeki herkesten... otogara gidene kadar içimde tarifsiz bir hüzün olur hep . Eksikligini hissediyor insan acizligini hicligini...
Sanki benim olan herseyi elimden almislar ve yapayanliz kalmisim gibi tek basima bindigim o otobusun bitmek bilmeyen o cam kenarindaki koltukta dusunmek icin cok vakti oluyor insanin. Kafa dinlmek icin sessiz saatlerdi benim icin. Her zaman bu yolculuk iyi gecelek diye ciktim yola . Sonuc genelde husran tabi .
Cunku gidince kurtulmaz insan.
Cunku gidince bitmez dertler.
Cunku gidince sevdiklerinle arana giren o mesafeler koyar insana.
Cunku kacmak cozum degildi.
Cunku ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anlatacaklarım var !
RastgeleSadece benim hayata bakış açım . Herkes hayata farklı açılardan bakar senin doğru bildiğin bir başkasının en büyük yanlışı olabilir.
