Our Battlefield (Sports Series #1)

Chapter Two

Unang araw pa lamang ng pasok ko sa Ateneo pero tinatamad agad ako. Kung hindi lamang talaga ako pinilit ni Amara ay hindi na talaga ako papasok. Masgugustuhin ko na lamang na magparty at tumamabay sa kwarto ko habang buhay.

Nasa loob na ako ng classroom namin, Nagtuturo sa unahan ang Professor namin habang ako naman ay nakaupo sa pinakadulo.

Wala dito si Amara dahil magkaiba ang course namin. I'm taking business management.

I suddenly looked at our Professor. I think he was fifthy years old above. Nagpakilala siya kanina sa akin dahil bagong lipat raw ako pero wala pang ilang minuto ay nakalimutan ko na agad ang pangalan niya.

Mahina ang boses ng Professor namin kaya wala akong maintindihan at talagang hindi naman ako nakikinig.

Hinaplos ko ang tiyan ko nang makaramdam ako ng gutom.

I haven't eaten yet. "I'm hungry....How can I get out of here?" I sighed.

I looked at my classmates. Maling classroom ata ang napasukan ko dahil halos lahat sila ay taimtim na nakikinig sa nagtuturo sa unahan.

Sa sobrang abala nila sa klase ay natitiyak kong hindi nila mapapansin na nawala na ako. Tumingin ako sa mga bakanteng upuan na sa tabi ko. Wala masyadong nakaupo sa likuran kaya nakaisip ako ng ideya.

I grabbed my bag and threw it out of the room. I smiled when no one notice it. Dahan dahan akong yumuko at naglakad palabas sa classroom ng walang nakakakita.

I stopped when a girl student looked at me. Wala akong mabasang reaksyon sa kaniya. Bahagya pa akong ngumiti sa kanya at nagmakaawang huwag ako isumbong.

Subukan mo lang hehehe.

Nakahinga naman ako ng maluwag nang muli niyang ibinalik ang paningin sa klase nang hindi ako isinusumbong.

Mabuti na lamang at hindi katulad ng kaklase ko noon sa FEU ang mga kaklase ko ngayon. Naalala ko tuloy kung paano ipagsigawan ng mga kaklase noon na tumatakas ako.

"Yahoo!" Mahinang bulong ko nang makalabas ako nang classroom namin. I grabbed my bag from the floor and fixed my hair into pony.

Hindi ko gustong nakalugay ang mga buhok ko. I smiled and looked at my phone, I texted Amara na mauuna na ako umuwi dahil masakit ang ulo ko. Hindi naman siya sumasagot sa message ko, marahil ay nasa klase siya.

I smiled widely. "Saan kaya makapunta?" I took my phone and scroll in my contacts. I saw the name of my boy bestfriend and pressed the call button.

"Hello Madam." He answered playfully.

"Where are you, Kill?" I asked and leaned my back against the wall.

"Computer shop. Why? I heard you've kicked out?" He laughed.

I rolled my eyes. "Pick me up. I'm here at Ateneo."

"Okay." He said and ended the call.

Kill was my bestfriend in FEU. He was my buddy in crime. Siya ang lagi kong kasama sa pagkatakas sa klase at tatambay kung saan saan.

I know other people will think bad things about me but I really don't care what they think because for me, This is the only way for me to be happy.

Through alcohol, I temporarily forget all my pain.

I sighed and started walking, Gagawa na lamang ako ng dahilan para palabasin ako ng guard. Nakayuko akong naglakad para hindi ako makita ng professor ko at ng mga kaklase ko, but I stopped when someone held my hand.