Our Battlefield (Sports Series #1)

Chapter Three

"Hija....Wake up." She shook my shoulder.

Nagising ako dahil sa pagugoy ni Tita sa balikat ko. "Hija..." Pagtawag muli nito.

I opened my eyes and sat down, I grabbed at my cellphone to looked the time. it's 9:00 am already. Late na ako sa klase.

Bakit hindi ako ginising ni Amara?

"Pack your things hija.. Hindi ka na ginising ni Amara dahil nasa baba ang Daddy mo." Mahinahong ani ng nanay ni Amara habang nakaupo parin sa tabi ko.

"He's here?Why?" Kinusot ko ang mga mata ko, Tumayo naman si Tita at tinutulungan akong ilabas ang mga gamit ko mula sa cabinet.

"We tried to convince him na dito ka na lang muna, I explained to him that you need space and you need to breath. Alam namin ng Tito mo kung anong klaseng buhay ang mayroon ka sa piling ng step mom mo kaya naiintindihan ka namin but you're Dad is like a stone, Hindi namin siya makumbinsi na dumito ka na lang muna." Umiling iling ito habang inilalagay sa bag ang mga damit ko.

"I don't want to be with him... to be with them." I sighed. "But I guess I have no choice..."

Inilapag ni Tita ang bag ko sa kama at nakangiting hinawakan ang kamay ko. "I'm so proud of you little girl kasi nakakaya mo lahat but please... Change for the better, Wala kang mapapala sa pagrerebelde Hija."

I just smiled at her because I don't know the word change. Hindi ko na alam kung paano pa akong mababago, Bakit pa?para saan pa?

Walang rason para magbago ako.

"Hurry up, Pinagluto kita ng breakfast." She smiled and left the room.

"Amara, your parents is treasure.." I whispered.

I stood up and do my morning routine quickly, Ayokong magtagal dito si Daddy dahil baka ano pa ang sabihin niya kina Tita.

Pagkatapos ko magbihis ay agad kong kinuha ang mga gamit mo at lumabas ng kwarto. Nasa hagdan pa lamang ako ay rinig na rinig ko na ang tawanan ni Tito at Daddy, Maybe business ang pinaguusapan nila.

"Oh...Come here Calli, Kumain ka na muna." Tita called me when she saw me staring at them, Agad din namang tumingin sa akin si Daddy.

I hate that stare.

"Don't worry Tita. I'm full." I smiled and gave her a tight hug. "Thank you for letting me to stay here, I will always thankful that I have you and Amara." I whispered.

"No worries, Anak rin naman kita Calli." Sinsero niya ring bulong.

My heart melt when I heard those words, Niminsan ay hindi ko iyon narinig sa mismo kong magulang. Ayokong makita niyang umiyak ako kaya agad akong bumitaw sa yakap at binigyan siya ng maikling ngiti. Lumingon din naman ako kay Tito at nginitian siya.

He thumbs up and smiled at me.

Natawa naman ako sa ginawa niya hanggang sa lumapit sa akin si Daddy at lumingon kina Tito. "We'll go ahead. Thank you for the breakfast, Masarap magluto ang asawa mo Dominic." Natatawang biro ni Daddy.

Babaero.

"She's good at cooking, I am lucky to have a wife like her." He proudly said. Inakbayan niya si Tita at muling tumingin kay Tito. "Sa susunod ay ipapakilala mo rin samin ang partner mo ngayon."

"That sounds good, I'll call you then." He agreed.

"Sana last na yan." Natatawang biro ni Tito at tumawa din naman si Daddy, Nagpaalam pa siyang muli bago kami lumabas sa bahay nila Amara.