-forget me not-//~bakudeku~//

Bölüm 10- "Sahil..."

Pov: moralin bozuktur ve ne yapacağını bilmediğin için yb yazarsın

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Geliyorum...Deku'm..."

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*Katsuki'den*

"Nngh...Neredeyim ben?...Neden her yer beyaz?"

Gözlerimi açtığımda bembeyaz biryerdeydim. Etrafta kimse yoktu. Ta ki arkamdan bir ses duyana kadar...

"Kacchan?"

"D-Deku?"

"Cidden kendini öldürmeye çalıştın Katsuki..."

"..."

"Sence ölebilirsin mi sanıyorsun?"

"B-Ben-"

"Bunların hepsi sadece kötü bir rüya..."

"De-"

"VE SEN ASLA UYANMAYACAKSIN KACCHAN."

...

Gözlerimi açtım...Burası...Bir hastanedeydim? Kollarımdaki sızı kendini gösterince kollarıma baktım. Kollarıma sarılmış sargılar vardı, ve serum takılmıştı. Benim şuan ölmüş olmam gerekmiyor muydu? Ben neden buradaydım?

"Katsuki...Oğlum kıpırdama..."

Annem bana kızarmış gözlerle bakıyordu. Belli ki ağlamıştı.

"Anne..."

"Katsuki lütfen..Lütfen bir daha böyle birşey yapma..."

"..."

Kendimi öldürememiş olsamda bidahaki deneyişimde başaracaktım. Söz veremedim bu yüzden anneme. Bir daha yapmayacağıma dair bir söz.

"2 gündür uyuyordun... Beni bırakıp gitseydin ben ne yapardım?"

"Özür dilerim anne... Ben sadece..."

Gözlerimden yaşlar dökülmeye başlıyordu, ve buna hıçkırıklarım da eşlik ediyordu. Cidden hiç iyi değildim. Yaşıyordum ama ne uğruna?

"Sakin ol sarı civcivim... Geçti."

Annem bana sarıldı, ve bunun üstüne sakinleşmeye çalıştım. Kalbimdeki acı geçmesede gülümsemeye çalışıyordum. Sahi, ben en son ne zaman içimden gelerek gülümsemiştim? Hatırlamıyordum bile. Anneme bakmaya yüzüm yoktu. Annem doktorla konuşmaya gitti, ve arkasından kapıyı kapadı.

"Kacchan."

Deku'nun sesini duyduğumda soluma döndüm. Onu görmeye alışmıştım artık. Eski deku olmasada, büyümüş hali gibiydi. Olsun. Hala aynıydı benim için. Hala aynı hisler vardı içimde: Hala seviyordum onu.

"Hah... Beceremedin demek ha? Neden kacchan?"

"Ben... Bilmiyorum... Kapıyı kitlemiştim..."

"Çok aptalsın kacchan, biliyorsun değil mi?"

"Ben..."

"Cidden kacchan... Senden nefret ediyorum."

Bir dakika... Deku ağlamaya mı başlamıştı?...