-forget me not-//~bakudeku~//

Bölüm 12- "SON"

-Final Bölümü-

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*üçüncü kişi ağzından anlatım*

Katsuki birden kalktı sırasından elinde patlamalar yaparak.

"BU DA NEYDİ."

Sınıftaki herkes Katsuki'ye döndü ve ne olduğunu anlamaya çalıştı. Katsuki üstündeki gözleri umursamadan İzuku'nun sırasına baktı, fakat İzuku sırasında yoktu. Katsuki hemen kapıya doğru koştu. Hoca ona seslenemeden çatı katına çıkan merdivenlere doğru koştu son hızla, ve ikişer-üçer bir şekilde atlayıp çıkmaya başladı. Çatı katına vardı ve kapıyı açmaya çalıştı. Kapı açılmıyordu bir türlü. Katsuki patlamalarını kullanarak kapıyı açmaya çalıştı. Kapı açıldı, ve açıldığı anda kapıya doğru bakan İzuku göründü. Katsuki hemen İzuku'ya koştu, ve ona sarıldı. İkiside yere düştü. İzuku ne olduğunu anlayamamış bir şekilde şoka girmişti, Katsuki ise ağlıyordu. (buna özel bir resim çizeceğim sonra koyarım.)

"K-Kacchan...?"

"Ben... Biraz daha geç gelseydim sen ölecektin deku... Biz ölecektik... Herşeyi gördüm..."

"N-Ne?-"

"Özür dilerim... Ben..."

Katsuki göz yaşlarına boğuldu, ve konuşamıyordu. Hıçkırıklarının arasında özür diliyordu, ve sımsıkı sarılıyordu İzuku'ya. İzuku ne yapacağını bilemedi, ve onunda yanaklarından yaşlar süzülmeye başladı.

"Deku ben özür dilerim... Kaç kere özür dilersem dileyeyim yeterli olmayacak belki de... Ama çok özür dilerim... Sana onca yaptığım şey için, işkenceler için... Ben çok özür dilerim... Seni çok seviyorum çok özür dilerim..."

İzuku'nun bu duyduklarından dolayı kalbi acıyordu, Katsuki'yi böyle acı içinde ağlarken görmeye dayanamıyordu. Fakat Katsuki ona "Seni seviyorum" mu demişti az önce?

"K-Kacchan... Sen beni seviyor musun?-"

Katsuki İzuku'nun yanağından tuttu, ve yavaşça dudaklarını İzuku'nun dudaklarıyla birleştirdi. Küçük bir öpücük bıraktıktan sonra ağlamaya devam etti. Tek dediği şey "Özür dilerim" di. İzuku Katsuki'ye sımsıkı sarıldı, ve o da gözyaşlarını engelleyemedi.

"Kacchan... Geçti, her şey geçti... Ne oldu bilmiyorum, ama üzülme... Sen burdasın, kollarımın arasında bana sarılıyorsun... Artık üzülecek bir şey kalmadı değil mi? N'olursun ağlama kacchan... En son istediğim şey seni üzgün görmek... Lütfen üzülme..."

"Ben gerçekten sana tüm bunları yaşattığım için-"

Katsuki duraksadı, ve hıçkırıklarını bastırmaya çalışarak konuşmasını devam ettirdi.

"Tüm bunları yaşattığım için çok üzgünüm deku... Eğer... Ya bu da bir rüyaysa? Deku bu da bir rüya mı? Yeter artık... Ne gerçek ne değil bilmiyorum... Anlayamıyorum... Ben seni unutmaktan, delirmekten korkuyorum deku... Bu bir rüya değil di mi? Bu da siktiğimin rüyalarından biri değil di mi?"

İzuku'nun Katsuki'nin ne hakkında konuştuğuna dair hiçbir fikri yoktu, fakat Katsuki'nin acı çektiğini görebiliyordu. Emin olmayan bir şekilde Katsuki'ye yaklaştı, ve onun dudaklarına bir öpücük kondurdu.

"Merak etme kacchan..."

Katsuki İzuku'nun yanaklarını iki avcunun arasına aldı, ve pişmanlığından kurtulmaya çalışırmışçasına öpmeye başladı İzuku'yu.

"Nnn...Kacchan-"

"Haah..."

İkisi de nefessiz kaldı, ve nefeslerini düzene sokmaya çalıştılar. İzuku yüzüne sıcacık bir gülümseme yerleştirdi, ve parıldayan gözleriyle Katsuki'ye baktı.

"Merak etme kacchan, çünkü ben buradayım."

SON

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

KISA VE ÖZ BİR SON YAPTIM DİĞER BÖLÜMLERİN AKSİNE UMARIM TATLISIYLA ACISIYLA OLAN KİTABIMI SEVMİŞSİNİZDİR