-forget me not-//~bakudeku~//

Bölüm 8- "Halüsinasyon"

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Sevgili günlük,

  "Bugün pek yemek yemedim yine. Boğazımdan geçmiyor lokmalar. Ben burda böyleyken..Deku'nun ölmüş olduğu gerçeği.. hala alışamıyorum buna. Sanki, kapıma gelip kapıyı çalacakmışta, açtığımda kacchan diye seslenecekmiş gibi geliyor bana. Her ne kadar bu imkansız olsada...Umut asla kesilmez değil mi? Hah...Artık kabullenmem lazım onu bir daha asla göremeyeceğimi. Seni çok özledim deku'm...Sana deku'm diyorum ama sanki senin adını ağzıma almaya hakkım yokmuş gibi hissediyorum...O listedekileri yapmak istemiştim ben senle...Meğerse bir tanesini bile yapamamışım...Özür dilerim senden...Bundan sonra kibar biri olacağım söz veriyorum. Kimsenin kalbini kırmayacağım....Dinlediğim her şarkıda yeşil gözlerin önüme geliyor. Bana o parıldayan gözlerle bakıp kacchan diyişin...Umarım şuanda mutlusundur deku. Her nerede isen umarım acı çekmiyorsundur. Uyanalı iki gün oldu fakat ben hayata uyanabilmiş gibi hissetmiyorum...Deku, n'olursun seni bir kere daha göreyim...sadece bir kere. Seni seviyorum."

   Katsuki akşam yemekten sonra günlük yazmaya karar vermişti. Günlüğüne bunları yazdıktan sonra günlüğünü kapadı, ve masasının üstüne koydu. Bir şeyler yapmak istedi kafasını dağıtmak için. Bara gitmeliydi belki de? Biraz içmek iyi gelebilirdi. Bu fikir kafasına yatmıştı, ve hazırlanmaya başlamalıydı.

   Katsuki banyoya gitti, ve sıcak suyu küvetin içine doldurdu. Bir köpük banyosu iyi gelebilirdi. Suya girdi ve yıkandı. Banyosu bittikten sonra saçlarını kuruttu. Sahi, saçları çok uzamıştı. Üstten bir topuz yapmaya karar verdi saçlarını. Böyle güzel duruyordu, ama keşke saçını deku'su yapmış olsaydı. O böyle diledi içinden, her ne kadar imkansız olsada. Sonrasında dolabından lacivert hafif yırtık modelli bir pantolon, üstüne beyaz bir tişört, ve onun üstünede lacivert bir kot ceket giydi. Kırmızı bir çift çorap giydi, ve tamamdı. Evden çıkmak için hazırken, annesine haber vermek istedi. Hem paranın yerini bilmiyordu. Sahi, cidden bir işe girmesi gerekiyordu. Salona gitti, ve annesinin oturduğu koltuğun yanına geçti.

"Anne, ben dışarı çıkıcam, para verebilir misin?"

"Benim ceketin cebinden al. Çok geç kalma, kafanı kırarım."

   Katsuki annesine sarıldı, ve teşekkür etti.

"Teşekkürler anne..."

"Önemli değil civcivim hadi git hava al biraz."

    Katsuki annesinin ceketinden biraz para aldıktan sonra, telefonunu, kulaklığını, ve evin yedek anahtarını alıp beyaz spor ayakkabılarını giydi, sonrasında evden çıktı. Yakınlarda bir bar bulabilmek için telefonunu açtı, ve konumları araştırdı biraz. Yakınlarda sahil kenarına yakın bir bar vardı. Oraya doğru yol aldı.

...

   Katuski yaklaşım 15-20 dakikalık bir yürüyüşten sonra varmak istediği barın önüne gelmişti. Hava ne çok soğuktu, ne de çok sıcak. Kapıdaki güvenlik ondan kimlik kartı istememişti bile, çünkü 20'lerinde olduğu çok net bir şekilde belli oluyordu. Kapıdan girdi, ve barmenin olduğu tezgaha doğru ilerledi. Ne söyleyeceğini bilmiyordu, çünkü böyle bir yere ilk defa geliyordu.

"Ne istersiniz efendim?"

"En sertinden birşeyler ver."

"Tamamdır."

   Barmen içecekleri ufak bir şov eşliğinde bir bardağa karıştırdıktan sonra, Katsuki'nin önüne koydu.

"Buyrun."