Rzeka Humilitas [Tomik Poezji]

"Królowa Karo"

Podłogę w tym miejscu tworzą pijane ciała duszy pozbawione,

przy stoliku grają o pieniądze, myślą że walczą o swoje życie,

mimo że wiedzą, że to co zdobędą los podzieli tak jak poprzednie

wygrane przepite w barze, a mimo ciągle w to grają mimo że

nieważny wynik, bo w tej grze każdy po czasie będzie przegrany. 

A ty wtedy wyciągałeś królową karo,

i wszyscy sztywni bo znają swój los,

kolejny powód że uchroniłeś życie,

lecz to gra głupców, gra zgubnych kart.

Sufit w tym miejscu dziur pełen, nieregularnych i szpetnych,

a przy stoliku grają załamani bo tamten wyciągnął królową karo,

on myśli o tym ile może kupić by ją odzyskać i wprowadzić w

jego świat, by przywrócić zagubiony ład, przez niego stracony

kiedy myślisz że opłacało się zaryzykować i pieniądze wystawić.

A on wtedy wyciągnął asa z rękawa,

i wszyscy zdumieni bo znają twój los,

kolejny powód że straciłeś życie,

bo to gra głupców, gra zgubnych kart.

Wybyłeś jako przegrany, znalazłeś pracę zostałeś wygrany,

zabrałeś swą pierwszą, ciężką pracą zasłużoną wypłatę,

lecz twoje myśli zamiast na ziemi dalej w kasynie

poszedłeś tam z nadzieją że wygrasz, odmienisz los

swój, wyciągasz królową karo, ale on miał w rękawie asa...

I tak ta gra się ciągnie i ciągnie w dół,

i wszyscy zgubieni mimo że wiedzieli,

jaki los ich czeka, mimo to w to brnęli,

teraz tylko pukają od dołu w stół,

a ich domem jest teraz muł...