Rzeka Humilitas [Tomik Poezji]

"Mgła Na Ziemi"

- I oto jesteś przede mną i twa poezja,

niekrwawe morderstwo, a zdrowa zaraza,

tak prałeś umysł jak tej świecy diecezja,

niekrwawe morderstwo, na honorze skaza,

brak serca w wierszach, uprawiałeś w nich aktorstwo

niekrwawe morderstwo, życia bluźnierstwo!

Tak więc teraz będziesz niemową,

mimo, że chciałeś być poetą i pomogą.

- I to już ostatni sąd ludzkiego świata,

przestępcy triady ukarani,

dary ziemi uhonorowani,

i porządek zapadł tu na lata,

koniec walk, nienawiści do drugiego,

serc nie ma, bądź wierne opatrzności,

pozbyliśmy się serc pełnych chciwości,

celebrujmy narodziny dnia nowego!

Z tej okazji, wszystkich co serce zachowali,

do przeszłego domu was przeniosę,

a gdy brak dusz, tutaj raj wzniosę,

ujrzą to ludzie co na siebie za życia czuwali!

Wznieśli się oni do świata co im kiedyś domem,

teraz widzą, że świat ich był tylko prochem

który teraz wiatr przenosi.

Mgła tam gęsta się unosi,

zasłania grzechy wojny toczonej na kamienie i kije

ten kto w niej walczył po wieczność zgnije.

Resztki życia są już tylko wspomnieniem,

życie ludzkie tchnieniem,

a na to patrzą przodkowie tego niechybnego daru.

Brakuje w tym szarym świecie niewidzialnego czaru,

co powodował radość na szarych ludzi ustach,

gdy widzieli swój świat na ich gnatach.

- I tak kończy się wasz dom raz na wieki,

blask wybuchu co razi wasze powieki,

tymczasem ja, to wasz nowy dom,

a Ci co sądu nie przeszli, wam teraz sługom.