Rzeka Humilitas [Tomik Poezji]

"Śledztwo Sumienia Człowieka Prostego"

Cóż byś mógł dać, by móc cofnąć toś coś zrobił, 

twe dzieła wielkie są podziwianie poprzez pryzmat mogił,

trzej śledczy zaczynają swoje dochodzenie,

gdy do sądu trafisz, czeka Cię tylko westchnienie.

Przeglądasz swe czyny przeze mnie niczym przez lustro trwogi,

wydaję się wszystkim, lecz nie jestem niczym innym niż prologi,

zakurzone, porzucone w swoje własne grzechy,

tak jak ty teraz zabierasz swemu życiu wdechy.

Odbicie to twoje nie jest klarowne, nurt się znów zmienia, 

dochodzi do Ciebie cień, a twój skromny sędzia nadmienia,

że nie masz sumienia, brak Ci sumienia, czy Ci to doskwiera,

ten brak sumienia, co śledztwo jego twe serce rozpiera,

czego Tobie nie żal skoro za tym dążyłeś,

teraz cierp, a zanim staniesz przed sądem

 przypomnij sobie jak dawniej żyłeś

i czemu pozostałeś już tylko śladem?

Zgiełk, cień, wyzbiera twój lęk, 

łzy zasypane w kilka fiolek

piaskiem coś ukradł, 

a tyś sam przybladł.

 Nie masz sumienia! Brak Tobie sumienia!

pora dnia się powoli zmienia,

minął czas debiutowania

twego, schyłek złego

początek dobrego.

 Nie masz honoru! Brak Tobie honoru!

jaki ma być wyrok bez braku nadzoru,

bez pozbawienia życia koloru

zabieram sumienie,

zabieram Tię* ziemie.

Masz więc karę, za swe poczynanie!

Skazują Tię także na wieczne wygnanie!

Byśmy razem płynęli po łąkach,

aleś ty pogrążył się w afazjach,

życia w moim nurcie zatraciłeś, 

teraz tylko wodę ze mnie piłeś,

zabijasz tylko w imię Tiebie samego,

nie rozróżniasz dobrego, ani złego,

sumienie twe żyje dalej, lecz ty już nie,

sumienie jest w niebie, a tyś jest na dnie.

* "Tię" - Można zauważyć, że przy zabieraniu człowiekowi sumienia zamiast stosując formę "Cię", stosuje formę "Tię" od "To", ma to ukazać, że człowiek bez sumienia nie jest niczym innym niż zwierzęciem/stworzeniem bez większych emocji/poczucia winy i takie stworzenie tylko trwa, nie ma w swoim życiu większego celu do którego by dążył.