Rzeka Humilitas [Tomik Poezji]

"Riwia"

Ten pierwszy w kubrak odziany,

znalazł bogactwo mimo, że stary

mimo że niedosiany,

to brakowało mu jeszcze wiary,

człowiek z niego małostkowy,

przed takimi kobiety chowają głowy,

a teraz graj orkiestro ma!

Graj, graj i graj! Do utraty tchu!

"Moja riwio, 

ma mogiło,

grajmy na tobie pieśń

ten setny raz...

Moja riwio,

ma nagrodo,

grajmy na tobie od tak

przez cały czas..."

Ten drugi w sercu kamień ma,

sprzedał serce, za wielkie dostatki

mimo że znał oszołoma,

to brakowało mu ciepła matki,

człowiek z niego małostkowy,

przed takimi kobiety chowają głowy,

a teraz graj orkiestro ma!

Graj, graj i graj! Do utraty tchu!

"Moja riwio,

ma mogiło,

grajmy na tobie pieśń

ten setny raz...

Moja riwio,

ma nagrodo,

grajmy na tobie od tak

przez cały czas..."

Ten trzeci w sobie widzi filozofa,

wiedzę porzucił, wybrał bycie graczem,

mimo że się z gry wycofa,

to brakowało mu słów, więc mówił haraczem,

człowiek z niego małostkowy,

przed takimi kobiety chowają głowy,

a teraz graj orkiestro ma!

Graj, graj i graj! Do utraty tchu!

"Moja riwio,

ma mogiło,

grajmy na tobie pieśń

ten setny raz...

Moja riwio,

ma nagrodo,

grajmy na tobie od tak

przez cały czas..."

Ten czwarty innym się zdaje,

czyste ma serce, bogactwem nie chwalił,

mimo że był bogaty, to bogactwo rozdaje,

brakowało mu tylko kogoś by się wyżalił,

człowiek z niego taki o jakim marze,

przed takimi kobiety malują swe twarze,

a teraz graj orkiestro ma!

Graj, graj i graj! Do utraty tchu!

"Moja riwio,

ma mogiło,

grajmy na tobie pieśń

ten setny raz...

Moja riwio,

ma nagrodo,

grajmy na tobie od tak

przez cały czas..."

Tyś czwartym co Riwii dostąpił,

tyś pierwszym co Riwii odstąpił,

niech to będzie dla innych przestroga,

że lepsze działania niż smętna trwoga,

a teraz graj! I graj! I graj orkiestro ma!

"Moja riwio,

ma mogiło,

grajmy na tobie pieśń

ten któryś raz...

Moja riwio,

ma nagrodo,

grajmy na tobie od tak

przez cały czas..."