Rzeka Humilitas [Tomik Poezji]

"Żywość Szkieletu"

Żywość szkieletu,

zmierzch ery wieku, 

śmiertelne nasienie,

co Cię do niej niesie,

ponętność brzydoty,

zdrowość staroty,

wnucząt gromadka,

słona herbatka,

zwiędłe włosy,

mówiące wrzosy,

prezent zbędny,

mat twarzy ponętny,

na ślubie zawzięty,

strzałą diabła dźgnięty,

nie amora jak za lat dwudziestych.

Adoracja młodej,

potencjał młodego,

welon starszej

i krawat starszego.

Pókiż był przy niej, 

byłeś niewolnikiem,

pókiż był przy nim,

byłeś niewolnikiem,

pókiż jesteś przy mnie,

czy jesteś niewolnikiem?

Odpowiedziałbyś, lecz nie żyjesz,

napiłbyś się wina, lecz nie pijesz,

kochałbyś jak kiedyś, lecz nie kochasz,

tobołek koziołkowi już niepotrzebny,

a tyś sam się czujesz smętny.

Straciłeś dla niej głowę, 

patrzyłeś w drzewo na sowę,

liczyłeś na to, lecz nie dostałeś,

błagałeś o życie, lecz nie było Ci dane.

Wystawne biedności,

bogate marności,

skromna pycha,

duszy łycha,

lśniące noce,

miłości koce,

trzeźwy alkoholik,

krzywy stolik,

uczeń matki,

ojca wydatki,

pływanie wraka,

życie twoje, nieboraka.

Tak żeś żył, więc czegoś tu oczekujesz? 

Skrajność w skrajność, aż do mnie przybiły?

Czy to po prostu śpiew mej Wiły*?

A za to coś uczynił szkielecie, przebaczam.

bo każdy na tym przeklętym świecie się stacza.

*Wiła - śpiewaczka znajdująca się w perle, samym centrum Rzeki Humilitas, której to śpiew usłyszą tylko osoby które przebaczyły światu i samemu sobie. Jej śpiew umie leczyć np. ślepotę, czy głuchość.