YARALI RUHLAR

1. Bölüm - Karmaşık Olaylar -

~Keyifli okumalar dilerim 💕

~~~~~~~~~~

Genç kız Kulağında ki kulaklıkları ve elinde tuttuğu mavi şemsiyesiyle birlikte yağmur suyuyla dolan küçük birikintilere basa basa ilerlemeye devam etti .

Gideceği yer biraz ilerideydi . Arkadaşları onu bekliyor olmalıydı .

Hızlı bir şekilde yağan yağmura aldırmadan Siyah Ceketinin kapüşonunu başına geçirip şemsiyesini kapattı .

Mavi kulaklıklarında yağmura eşlik eden slow bir şarkı çalıyordu .

Müzik , her şeyden sıkılmış olan ruhuna ilaç gibi geliyordu . Bu yüzden kulaklıkları çoğu zaman yanında olurdu .

Bağcıkları çözülmüş olan mavi ayakkabısına boş bir bakış attı . Umursamadı . o zaten çoğu zaman birşeyleri umursamazdı .

Aslında umursuyordu ama umursamazlığı yüzüne bir maske olarak takmıştı . Böylelikle kendini kötü insanlardan koruyordu .

Bu devirde insanlara güven olmuyordu .

Çoğu insan gibi o da bir zamanlar ihanet'e uğramıştı .

İnsanlar , küçük bir kızın dünyalara sığdıramayacağı hayallerini acımasızca parmaklıkların ardına atmış ve zamanla onları unutmuşlardı .

O küçük kız büyümüş ve fark etmeden o insanlara benzemişti .

Gerçeklikten uzak bir dünyada yaşamaya başlamış , kimi zaman kendi dünyasına çekilip içinde ki çocuğu susturmaya çalışmıştı .

Bu acımasızcaydı , zalimceydi ama gerçekti .

İnsanların , özene bezene koruduğu hayallerini ve çocukluğunu bir anda yerle bir etmesine dayanamamıştı .

Buna sinirlenmişti . İçinde ki anlamsız öfke sarmaşık gibi ruhuna dolanmış ve onu acımasız biri yapmıştı .

Gece , karanlıkta yolunu aydınlatan sokak lambasının turuncu loş ışığının , hakim olduğu yollarda arapsaçına dönmüş düşünceleriyle birlikte ayaklarını uzun yolda sürüklüyordu .

Şimdi burada , bu ıssız sokaklarda adına meftun bir şekilde yürüyor ve insanlara bir kez daha nefretini kusmaktan geri durmuyordu .

Genç kızın masmavi gözleri kısa bir anlığına yanından geçen ve birlikte sohbet edip gülüşen anne ve kıza takıldı .

Onun hiçbir zaman bir annesi olmamıştı
Bu yüzden annesinin yokluğunu nadiren hissederdi .

Bunun sebebi belki ona bir annenin yokluğunu hiçbir zaman hissettirmemiş olan arkadaşlarıydı . Belki de bu duruma alışmıştı .

Annesizlik zordu . Dünyada yaklaşık sekiz milyar insan vardı ve bizim ömrümüzde , " dünyalara bedel insan " olarak adlandırdığımız insanlar bir elin parmağını geçmiyordu .

O insanlardan biri çoğu zaman annedir .

Her şeyiyle , çocuğunu eksiksiz seven tek insan annedir .

Annelerin kalplerimizdeki yeri doldurulamaz .

Sahi siz kalbi olmadan yaşayan bir insan gördünüz mü ?