KARANLIK SAVAŞLAR (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 12

Onun yattığı hastaneye gittim ve "özür dilerim bben kendimi kontrol edemedi-" dedim ve o sırada lafımı keserek.
-sorun değil Selin 😊

"sen iyimisin"

-iyiyim zaten çok derin değilmiş.

"ohhh"dedim ve kapı birden açıldı içeriye hızla dalan bir adam içeri girdi. Daha önce hiç görmemiştim.

-aaa sizi tanıştırayım. Sevgilim Burak . Burak arkadaşım Selin.

" sevgilinmi var😳"

-evet

Daha sonra Eylül ve yanında bir erkek daha geldi. Bu kim çıkacak acaba diye söylendim içimden.

Eylül
Merhaba Selin bu sevgilim oğulcan

"Vay be şunlara bak senn"

Ek bilgi: (bütün karakterler Üniversite  öğrencisi.)

Daha sonra onlarda çiçek verdiler ve geçmiş olsun dediler. Zehra Eylül'ün ikizi olduğu için tabiki önceden gelmişti sadece sevgilisini karşılamak için, odayı göstermek için girişe inmişti.

Eylül ve sevgilisi Oğulcan Zehranın taburcu işlemlerini yaptırmak için aşağıya inmişlerdi. Tabikide Zehra'nın sevgilisi yani Burak onun yanında elini tutmuş, Zehrada uyuyordu.
Bende odadan çıktım ve kapının önüne oturdum.

1 AY SONRA ...
Herşey yolundaydı. Okuluma gidip geliyordum ve hergün yeni şeyler öğreniyordum. Gene o günlerden birisiydi. Teneffüs zili çalmıştı ve Oğulcan ile Eylül'ün yanına gittim.
Gene akıl okuma yeteneğim beni ele geçirmişti. Akıl okumaktan hoşlanmıyorum. İnsanların özel hayatı sonuçta diye söyleniyordum içimden sonra Oğulcan'ın içinden söylediği bir laf benim iç sesimi susturdu diyordu ki..
"Ben onu çok seviyorum sevmediğimi nasıl söylerim. Ama onun yaşayabilmesi için, onun iyiliği için bunu yapmam gerek" dedi

Nefes nefese kalmıştım
Ve sonra Oğulcan eylülü kapının önüne getirdi. Bende gizlice onları dinleyecektim.
Oğulcan_
"Eylül ben seni hiç sevmiyorum. Seni parmağımda oynattım bunca zaman. Ve sen anlamadın" dedi ve güldü ama görmüştüm gözleri dolmuştu neredeyse ağlayacaktı.

Daha sonra Eylül...