KARANLIK SAVAŞLAR (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 15

Ve sonrasında ise eliyle duvara vurmaya başlamıştı.
Çok üzgündü. Daha sonra arkasından birisi Eylül kendime gel dediği anda duvara yapışmıştı. Eylül çok güçlüydü. Ve herkesi yavaşça ittirip okuldan çıktı. Oğulcanın yaşadığını birtek ben ve doktor arkadaşım Sude biliyordu.

Zaten derslerde bitmişti. Bende çıktım ve eve doğru gidiyor iken bir kalabalık gördüm. Herkes bağırıyordu. "YAPMAAA!!!!!!!"
tarzında kelimeler ile. Baktığımda şok olmuştum çünkü Eylül 18 katlı bir sitenin çatısından aşağıya bakıyordu.
Sonrasında ise itfaiye araçları, polis ve ambulans gelmişti. Ben "EYLÜÜÜÜÜL" diye bağırdım ama duymadı bile. Ne deseler dinletemediler. Aşağıya bakıp birşeyler söylüyordu. Fakat hiçbirimiz anlamıyorduk. Demekki Oğulcanı kendinden bile daha çok seviyormuş.
Aşağıya şişme yatak tarzı şeyler koydular ama 18 kat aşağıdan nasıl hizalayacaklardı orasınıda bilemiyoruz.

Daha sonra Eylül "BİİİR" dedi ve 1 adım attı sonrasında "İKİİİ" dedi 2. Adımınıda attı herkes bağırıyordu. 3. Adımı da atarsa atlayacaktı.

Sonrasında ise "ÜÜ" dedi ve arkasından birisi sarılıp geriye çekti.
O kişi oğulcandı. Ve sonra şunu hatırladım.
Eylül ölümsüzdü.