I Love You My Bestfriend (ILYMBF)

Chapter 20: Double Confrontations (The Actual Revelation)

-CZARINA-

“A-anong ginagawa mo rito?”

He furrowed his eyebrows as he turned his gaze at me. Tumayo rin siya mula sa pagkakaupo at humakbang nang dalawang beses.

“Why it seems like it’s new to you? Are you really surprised seeing me here? As far as I could remember, I’m here almost everynight. And by the way, why are you dressed like that? May lakad ka ba?”

Biglang natuon ang atensiyon ko sa suot kong off-shoulder na pantaas at ripped jeans na pantalon. Nga naman, mukhang may lakad ako sa suot ko ngayon.

“A-ah, wala naman. Trip ko lang na—”

“Matulog nang ganiyan ang suot? What a weird trip”

I just rolled my eyes. Ang galing talaga niya sa mga debate, kahit ako ang babae, hinding hindi ako nananalo sa kaniya sa mga talakan.

“So, since mukhang may lakad ka naman, why don’t we make it for real? Gusto kong bumawi sa‘yo dahil halos hindi tayo nagkasama buong araw. I was busy the whole day for the preparation of the upcoming contest. And, I remember that you are off to something. May gusto kang sahihin kanina na hindi mo natuloy. Me, myself also has something to tell you. So, may you come with me?”

This is really a good idea since maari ko nang maisabi sa kaniya ang buong katotohanan. But on the second thought, baka nandon na si Dixon sa tagpuan. Hindi ko tuloy alam kung hihindian ko ba si Ford ngayon.

“Ano kasi..”

“What? Wala ka namang lakad, ‘di ba? So I guess, you can come with me. Don’t worry, ipagpapaalam kita kay Tito Miguel”

Shit, how can I say NO to him? Hindi kami puwedeng lumabas ngayon dahil may usapan kami ni Dixon na magkikita kami. Or, should I text Dixon na hindi ako makakapunta? Kaya lang ang dami ko ng atraso sa kaniya. Hays!

Wala siyang pasabing umalis at dumiretso ng kusina. It takes him less than 5 minutes bago siya makabalik.

“Let’s go?”

Nauna na siyang lumabas ng pinto kaya no choice ako kundi ang sumunod sa kaniya. Ni-hindi ko nga alam kung saan niya ako dadalhin. Hindi ko na rin nai-text si Dixon, I was really preoccupied by what he is doing right now.

For the very first time in the history, he opened the door for me. He also closed it for me before going to the driver seat.

“San ba tayo pupunta?”

I asked without directly looking at him. Inaayos ko kasi ang seatbelt ko just in case na may aksidente, hindi mauntog ang ulo ko. Binuhay na rin niya ang makina ng sasakyan at sinimulang paandarin.

“Just see it for yourself. Relax”

He flashed a smile before turning himself on the handlebar. Pagkatapos non naging tahimik na ulit ang paligid. Maybe this is my time para sabihin sa kaniya ang tungkol saamin ni Dixon. Sana naman, maintindihan niya ako.

“F-ford, about sa sasabihin ko sa‘yo dapat kanina—”

“Ops! Reserve your words later, okay? I have a feeling on what you want to say. Please don’t spoil me”

Napatingin ako bigla sa kaniya dahil sa sinabi niya. Does it mean, all this time alam na niya na may ugnayan pa rin talaga kami ni Dixon? But why is it that, hindi siya nagagalit sa’kin? Tanggap ba niya ulit kami ni Dixon?