Mission / Hyunlix ✔

-

"ahh!"

Koluma vuran salak Jeongin ile fikirlerimden ayrıldım. Vurmasından sonra Seungmin konuşmaya başladı.

"Bence kabul etmelisin!"

Seungmin heyecan ile ellerini birbirine vurup gülümsediğinide, Jeongin'de ona katılıp kocaman gülümseyip bana baktı.

"Hadi ama Lixie!"

"Bu iyi bir fırsat!"

İkisi de beni zorluyordu. O işe girmek istemiyordum. Ama sırf onlar için girecektim. İş dediğimde, öyle kasaba işi falan değil. Üşendiğimden değil. Şirket işiydi, ve bu benim için zor değildi. Bugün'e dek hep şirketlerde çalışmıştım. Ama bu şirket çok ciddi bir şirketti. Görevleri kendileri koyuyorlardı. Ve işin içinde kan bile vardı. İşe girdiğinde istifa etmek zor. En az 2 yıl içinde falan çıkabilirsin işten. İşte bu yüzden korkuyordum.

"Jeongini yalnız koyma!"

"Bende gelirim hem!"

Ve Jeongin oradaki işe çoktan girmişti. Girdiği 2-3 ay olmuştu. Ama şirketin patronu vefat ettiği için gidemedi. Yeni patron gelecek, ve bunu bekliyorduk. Şimdi ise Jeongin ve Seungmin beni o işe zorluyorlardı. Jeongin'e birşey olacağından korkuyordum. Ve onu yalnız bırakmak istemiyordum. O başına çok çabuk bela alırdı. Seungmin ile ben ise onu beladan kurtarırdık. Seungmin'de beni tehdit ediyordu. "eğer sen gitmezsen ben gireceğim işe Jeongini yalnız bırakmayacağım" diye. Ve ben kararsız kalmıştım.

"Beni yalnız'mı bırakacaksın?"

Diyip, dudağını büzdüğünde bebek ekmeğe kıyamadım. Onu kolundan tutup kendime çekip sarıldığımda, Seungmin'de katılmıştı sarılmamıza.

"Neden başına bela aldın'ki.."

"Hadi kurtar bela'dan!"

Çaresizce elimi boynuma koyup kaşıdığımda Seungmin herzamanki o yalvarır bakışlarını atmaya başladı.

"Bebek ekmeğin ağlayacak Lixie!"

Seungmin'den gözümü ayırıp Jeongin'e baktığımda, gözlerini elleriyle kapatıp ağlıyormuş gibi yapıyordu.

"Bebek ekmek çok üzgün Felix."

Seungmin'de arkadan bana seslendiğinde darlanmıştım. Ve hayattan bıkmış bir şekilde ah yeter diyerek ayağa kalkmıştım.

"Ama.. ama.. ama Lixie!"

"Ne var Jeongin?"

"Bebek ekmeğin üzüldü.."

Ellerini önünde birleştirip küsmüş gibi davranmaya başladı. Seungmin Jeongin'in napmaya çalıştığını anladığında oda bana küsmüş gibi arkasını döndüler.

"Bu çok tehlikeli, yapamam."

"Bizi satıyor musun?"

Seungmin bana dönüp ağlak bir sesle dediğinde, ne yaptığımın farkına varmıştım. Doğru diyordu. Onları satıyordum şuan. Jeongin'e zarar gelirse ne yapardım ben? Hatta Seungmin? Bebek ekmek, ve Küçük köpekciksiz yapamam.