Amnesia

Epiloog

POV Alyssa

'Ik bepaal zelf wel van wie ik houd! Jij kunt dat niet voor me bepalen. En al ben je het er niet mee eens: het maakt me niet uit. Ik hou van Ashton! Ashton is de persoon die me gelukkig maakt, bij wie ik me veilig voel en die ik door en door vertrouw. Dat jou dat niet aanstaat, is niet mijn probleem. Je leert er maar mee leven. Ik ben er zo klaar mee dat jij constant de baas probeert te spelen over míjn leven. Het is míjn leven, Luke. Ik bepaal zelf wat ik doe. Ik snap dat je overbezorgd bent en dat je me probeert te beschermen, maar alsjeblieft! Ik ben 25 jaar, Luke. Je hoeft mij niet te beschermen. Sterker nog: je kúnt me niet overal voor beschermen.' Ik slik de brok in mijn keel weg als mijn gedachten voor een seconde naar Oliver schieten. 'Ashton is een goede jongen, Luke. Dat weet je. Ashton zou mij beschermen met zijn leven, dat weet je. Ashton is niet zo'n klootzak als Oliver. Ashton is je beste vriend. Je kent hem door en door en hij heeft nog nooit een vlieg kwaad gedaan. Geef hem alsjeblieft een kans. Geef ons een kans.'

Ik kijk hem met tranen in mijn ogen aan. Luke kijkt verbaasd terug. Dit had hij denk ik niet zien aankomen. Hij lijkt met zichzelf in tweestrijd te zijn, maar uiteindelijk zucht hij en knikt hij langzaam. 'Oké', mompelt hij dan. 'Maar als hij je ook maar een klein beetje pijn doet', dreigt Luke meteen daarna. Ik rol met mijn ogen en sla mijn armen over elkaar heen. 'Sorry', mompelt Luke, waarna hij in zijn nek wrijft.

Ashton is inmiddels naast me komen staan en kijkt ook naar Luke. 'Je weet dat ik haar geen pijn zou kunnen doen. Alyssa betekent alles voor me. Ik hou echt van haar, Luke. Meer dan van wie dan ook.' Luke knikt en glimlacht dan zwak naar ons.

'Weet ik.' Luke loopt verder naar boven. Ik draai me om naar Ashton en kijk hem met een brede glimlach aan. Ashton slaat een arm om mijn middel heen en trekt me tegen zich aan.

'Ik hou van je', mompelt hij tegen mijn lippen. Ik sla glimlachend mijn armen om zijn nek heen en trek hem weer naar me toe, zodat onze lippen elkaar weer aanraken.

'Iel!', gilt iemand naast ons. Michael.

Ik laat Ashton weer los en kijk Michael verveelt aan, die ons grijnzend aanstaart. Ik rol nog een keer met mijn ogen en zet dan een stap naar achteren. Ashton laat me los, maar laat nog wel zijn arm om mijn heup heen liggen terwijl hij naast me gaat staan.

'Dus', begint Michael. 'Hoe lang is dit al gaande?' Hij kijkt van Ashton, naar mij en weer terug. Ik bijt zacht op mijn onderlip en kan een glimlach niet onderdrukken.

'Alyssa weet sinds gisteren dat ik gevoelens voor haar heb. Maar als ze de afgelopen jaren op had gelet, dan wist ze ook dat ik al jaren verliefd op haar ben.' Ik rol met mijn ogen.

'Alsof ik me dat kon herinneren', grinnik ik. Michael kijkt me fronsend aan. 'Ik herinnerde me vannacht dat ik met Ashton gezoend had op Luke's achttiende verjaardag.' Michael's ogen worden groot.

'Dus daarom deed jij vanmorgen zo gek!' Ashton knikt lachend.

'Nou', begint Calum. 'Ik ben blij voor jullie. Het mocht eens tijd worden, zeg!' Ashton grinnikt kort en geeft Calum een klein duwtje tegen zijn schouder. Calum begint te lachen.

'Gefeliciteerd dan maar', zegt Michael nu ook met een brede glimlach.

'Er is nog niks officieel hoor', merk ik op. Ashton lijkt te begrijpen waar ik heen wil met die opmerking en draait zich naar me om. Een brede glimlach siert zijn gezicht en zijn ogen glinsteren van geluk.

'Lieve Alyssa, wil jij mijn meisje zijn?' Ik beantwoord niet eens met een "ja", maar druk gelijk mijn lippen op de zijne.

Zodra ik hem weer los laat, kijk ik hem glunderend aan. 'Ja', zeg ik dan toch nog, om het af te maken.

En zo maakt ze het verhaal ook af.

Er komt géén vervolg, trouwens! Dit is het einde van dit boek en ik zou ook niet weten hoe dit verder zou moeten gaan.

Hierna komt het dankwoord online en dan zet ik het boek op "voltooid".