Amnesia

Hoofdstuk 20

POV Alyssa

'Wat is er met jou gebeurd?', vraag ik Ethan geschrokken. Ik stap opzij zodat hij naar binnen kan stappen, terwijl ik geschrokken naar zijn gezicht blijf staren. 'Wie heeft dat gedaan?' Ethan strompelt naar binnen, waarop ik hem meteen te hulp schiet door hem te ondersteunen.

'Oliver', mompelt Ethan. Ethan had me gebeld en gevraagd of hij langs kon komen. Hij zei dat het belangrijk was, nog voor ik kon ophangen. Ik had alles verwacht, maar dit niet. Heeft Oliver hem serieus aangevallen?

Mijn bloed begint te koken. Ik span mijn spieren aan en bal mijn handen tot vuisten. 'Waarom?', sis ik. Ik begeleid Ethan naar de woonkamer en laat hem voorzichtig op de bank plaatsnemen.

'Hij zei dat ik met mijn vuile poten van zijn meisje moest afblijven.' Ik slik de opkomende brok in mijn keel weg en breng mijn hand voorzichtig naar zijn wang, waar een flinke schaafwond zit. Mijn ogen vullen zich met tranen, terwijl ik me tegelijkertijd boos voel tegenover Oliver. Nee, niet boos. Woedend. 'Au', sist Ethan met een pijnlijk gezicht als ik zijn wang aanraak. Meteen trekt hij zijn gezicht weg.

'Wanneer heeft hij dit gedaan?', vraag ik zacht aan Ethan, terwijl ik me naast hem op de bank laat zakken.

'Net voordat ik jou belde. Ik vond dat je dit moest weten, aangezien jij zijn vriendin bent', legt Ethan uit.

'Was', corrigeer ik hem. Ethan kijkt me vragend aan. 'Oliver heeft foto's van ons samen gezien en is afgelopen zondag naar mijn appartement toegekomen. Hij begon meteen een scene te schoppen en speculeerde dat ik een affaire met jou had, wat helemaal niet zo was. Ik heb hem verteld dat je een vriend van me bent, want dat is ook zo. Ik heb hem niet eens verteld over dat je me bijna gekust had.'

'Ben je daarom nu hier, in plaats van in je appartement?', vraagt Ethan voorzichtig. Het lijkt net alsof hij al weet wat er gebeurd is. 'Heeft hij je pijn gedaan?', vraagt hij voorzichtig verder. Mijn ogen vullen zich meteen weer met tranen, iets wat Ethan meteen opvalt. Direct slaat hij zijn armen om me heen en trekt hij me stevig tegen zich aan, waarna hij even sist van de pijn. 'W-Wat heeft hij gedaan?'

'H-Hij heeft me verkracht', komt er bijna fluisterend uit mijn mond. Gelijk begin ik harder te huilen. Het uitspreken is bijna net zo pijnlijk als het mee te maken.

'Oh, shit', mompelt Ethan. Volgens mij weet hij even niet wat hij moet doen, want hij blijft een tijdje stil. Maar wat kun je ook doen? Het is al gebeurd. En hij kan er sowieso niks aan doen. Ik kan alleen maar hopen dat ik niet zwanger ben van hem. Ik weet niet eens of hij een condoom heeft gebruikt. Alles is als een waas aan me voorbij gegaan.

'Oh mijn god', komt er als een gemompel uit mijn mond als ik me dat besef. 'Misschien ben ik wel zwanger!', roep ik in paniek uit. 'Ik weet niet of hij een condoom heeft gebruikt! En zelfs dan bestaat er nog een kans dat ik zwanger ben!' Ik spring op van de bank en begin door de woonkamer te ijsberen. Ethan staat met moeite op en probeert me te stoppen, maar ik blijf doorlopen. 'Ik wil geen moeder worden. Niet op deze manier.'

Eindelijk weet Ethan me vast te pakken. Meteen slaat hij weer zijn armen om me heen en trekt hij me stevig tegen zich aan. Ik probeer me nog los te rukken, maar geef het uiteindelijk op en laat me tegen zijn lichaam leunen.

'Shh', fluistert Ethan in mijn haren. 'Het komt allemaal goed. We kunnen een test gaan halen, als je je daar prettig bij voelt. En als er wel iets zit, dan kun je altijd nog ervoor kiezen om het weg te laten halen.'

'Ik wil geen abortus plegen! Ik ben geen moordenaar!', roep ik weer in paniek. Ethan slaakt een diepe zucht.

'Laten we het niet overhaasten en gewoon een test halen.' Ik knik langzaam.

Ethan en ik blijven nog een tijdje in een knuffel staan, tot ik rustig genoeg ben geworden. Ethan stelt voor om de test te halen, aangezien ik hoogstwaarschijnlijk direct herkend wordt. Zodra Ethan door de voordeur verdwijnt, laat ik me gespannen op de bank zakken en krul ik mezelf op tot een bolletje.