YAN KARAKTER | Texting

Yan Karakter -26-

Fotoğrafta Gürkan ve Asena var.

Mehmet Güreli - Kimse Bilmez

İyi okumalar...

Gürkan

Evin içinde attığım kaçıncı turdu saymayı bırakmıştım artık. Ulaş'la konuştuktan sonra Asena'yı beklemeye başlamıştım. Furkan, odasında uyuyordu. Oradan çıkacağını da sanmıyordum. Kaldı ki odasından çıkacağı tutarsa kapısına yapıştırdığım uyarı yazısını okuması gerekecekti.

Kapı çaldığında salonda attığım bilmem kaçıncı turumu bırakıp koşar adımlarla kapıya varmıştım. Derin bir nefes alıp kendimi hazır hissettiğimde kapı kolunu aşağıya indirip kapıyı açtım. Asena'yla göz göze geldiğimizde Furkan rolüne hızlı bir giriş yapmıştım.

"Hoş geldin, kanka."

Asena'nın gözleri kısılırken belli belirsiz güldü. "Hoş buldum, kanka."

Geçmesi için geriye çekildiğimde hızlıca içeriye girmiş, salona doğru ilerlemişti. Kapıyı kapatıp onun ardından gittim. Şu an çok saçma bir işin içerisindeydim, beni buna alet eden Ulaş'a içten içe saydırıyordum üstelik. Ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyordum ama bir kez yapmışsam yine yapabilirdim. Kendimi böyle motive ediyordum.

Asena, montunu çıkarıp kanepeye özenle bıraktı. Tam oturacakken onun oturmayıp salonu turladığını gördüğümde gerginliğini az çok tahmin edebiliyordum. Gerçekten Furkan olmadığımı anlamayabilirdi.

"Konuşmamız lazım." dediğinde onaylarcasına başımı salladım. Yanaklarını şişirip nefesini dışarıya üfledi ve ellerini belinde birleştirdi. "Önerin var mı?"

"Ne önerisi?"

"Sayina konusunda bir önerin var mı?"

"Hayır, ne yapılabilir ki bu konuda?"

"Ben de bilmediğim için sana soruyorum zaten." Omuzlarını çökertip kendini kanepeye bıraktı ve başını arkaya doğru attı. Yanına oturup onun gibi başımı arkaya attığımda Asena, konuşmaya devam etmişti.

"Çok üzüyor bu durum beni. En yakın arkadaşımın yıkılışını izliyorum resmen. Hayır yani, Sayina'ya gidip de 'bak benim kankam seni seviyor, sen de sevgilini bırakıp onu sev' diyecek halim yok ya? Elim kolum bağlı."

"Elin kolun bağlı değil, yapılacak bir şey olsa sen mutlaka yapardın zaten. Ama yok işte, yapılacak bir şey yok."

Asena'nın başını bana doğru çevirip yüzüme baktığını hissederken bakışlarımı tavanda gezdirmeye devam ediyordum. "Öyle mi?" diye sordu. Mutsuzdu, Furkan'ın durumu onu gerçekten çok üzüyordu. "Yapacak hiçbir şey mi yok?"

"Yok tabii. İnsan sevdiğini seçemez ki. Burada ne senin ne de benim yapabileceğimiz bir şey var. Tek gereken şey zaman."

Fazlasıyla kendim gibi konuştuğumu fark ettiğimde gözlerimi yumup dudaklarımı araladım ve yeniden konuştum.

"Ben de zamanla unutacağım Sayina'yı."

Asena'nın sessizliği gittikçe uzarken gözlerimi açıp kafamı yana doğru çevirdim. Kocaman açılmış gözleriyle beni izlediğini fark ettiğimde ilk başta biraz korkmuştum. Kendine gelmesi için elimi gözünün önünde sallarken sonunda konuşmuştu.