Etrafinizda sadece sözde size inanlar insanlar var en yakınlarınızın bile sizi desteklemediği bir yolda yürüyorsunuz yapayalnızsiniz
O kadar zor yurunuyor ki o yolda sürekli düşüp duruyorsunuz düşmekle de kalmıyorsunuz her tarafınız kanlar içinde yaralariniza iyi gelen biri, bir çift teselli edecek söz bile yok.Bir süre Kendi kendinizi teselli ediyorsunuz tekrar ayağa kalkıyorsunuz ama ne zamana kadar ?
Her insan gibi sizde yoruluyorsunuz her şeyden insanlardan ,hayattan,bir seyleri başaramamaktan yoruluyorsunuz kimseye belli etmemeye calisiyorsunuz tam iyilesmeden kalktiginiz icin tam kalktiginiz anda tekrar düşüyorsunuz tekrar deniyorsunuz ve tekrar tekrar düşüyorsunuz sonra kalkamiyorsunuz tüm zorluklar iki omzunuzdan tutmus kalkmamaniz icin direniyor sizde de o guc yok zaten . O zaman ne olacak, ne yapmamiz gerekecek ?
Nasıl düzelecek bu hayat , kime güvenecek bu kız ,kime içini açacak ,kimde huzurlu hissedecek , değer verdiği insanlardan ne zaman değer görecek , ne zaman kırmaktan korktuğum kadar kirilmaktan korkulacagim , bu hayat nasıl düzelecek arkadaşlar ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A S E L
Teen FictionAçık pencereden hafif esen yelle birlikte boya kokuları burnumu doldurmuş ve yanağımı okşamıştı . Boya kokusunu parfümüm olarak kullanacak kadar bağlıydım . Yine resim yapıyordum ; ruhuma , bedenime iyi geliyordu , rahatlıyordum . Resim yapmak benim...
