(Arkadaslar bu hyunjinle jeonginin konusup anlastıgı zamanın ertesi gunu DEGILDIR!!!! JEONGININ BAHSETTIGI HYUNG KOYE GITTIGINDE SORUN MU CIKTI DEDIGI ZAMANDIR BILGINIZE SUNARIM !!!!)
Yarıyıl tatili, Hyunjin anısı
---
Kapıyı çaldım ve annem açtı. İçeriye ilk girdiğimde her şey normaldi fakat babam kötü görünüyordu. Göz altları mor cildi bozuk sakalları vardı ve zayıftı, çok zayıftı. Koltukta oturup telefonla ilgileniyordu bana bakmadı bile.
Ben annemle oturup okulumdan, düzenimden bahsetmiştik. Her şey iyi giderken annem kız arkadaşım olup olmadığını sormuştu fakat babam histerik bir gülüş atıp "o çocukla ne boklar yediğini bilmiyor musun hyejin"
Eğer düşündüğüm şeyden bahsediyorsa, ben bitmiştim evet. Bunun olmaması gerekiyordu. Buna hazır değildim. Ben o kız arkadaşı bilerek yapmıştım. Ben hazır olmadan bunu söyleyemezdi. Stresle ayağa kalkıp bir kız arkadaşım olduğunu söyledim anneme. Babama da neden bahsettiğini bilmediğimi.
Fakat umduğum gibi olmadı. İlk baş kabul etseler de ben uyumak için odama gittiğimde babam yanima gelip saçımdan tutup bana fısıldamıştı. Eğer ibne gibi davranmaya devam ediyormuşsam bu eve adımımı bile atamazmışım. O gece bunlar yaşanmıştı. Aynı zamanda babamın uyuşturucu kullandığını ve annemin bunu bildiğini de öğrenmiştim. Fakat benim tek istediğim normal bi hayattı. Karmaşıklaştırmak istemiyordum.
Küçüklüğümden beri Jeongin'e karşı bir takım hisler besliyordum fakat olmuyordu. Hayatım buna uygun değildi. Ailem, akrabalarım, hiç birisi böyle bir şeyi kabul etmezlerdi. En yakın zamanda benim evlenmemi bekliyorlardı. Fakat karşılarına çıkıp bir erkekten hoşlandığımı söylesem beni ciddiye bile almazlardı. Ailemi ve onca yıllık düzenimi karşıma almak istemedim. Annemi karşıma almak istemedim. Bunun için Jeonginden vazgeçmeye karar verdim. Zaten benim için vazgeçilmez bir şey değildi. Sadece hoştu. Ama olmayacak bir şey konusunda ısrarcı olmanın anlamı yoktu.
