Arkadaslar bu wattpad neden hyunin etiketini kaldirip duruyo aglicam
Jeongin
Saatlerdir oturmuş meyve yiyerek hint dizisi seyrediyordum. Sırf zaman geçirmek içindi ve işe yarıyordu da. Gerçekten şu dizilere bir kere başlayınca bırakmak imkansızdı. Aşırı ucuz konularıyla zamanımı emip sömürüyordu. Ve bunu seviyordum.
Saatler akşam dokuz buçuğu gösterirken birden telefonumdan bir titreme geldi ve ardından kapı çaldı. Meyve bıçağımı bırakarak ev terliklerimi giyip kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açtığımda Hyunjin hyungumu gördüm ve saçı başı biraz dağınıktı.
"hoşgeldin hyung."
Bakışlarını aşağı indirdi ve "hoşbuldum." dedi. Sanırım kötü bir şeyler olmuştu. İçeri girmesini işaret ettiğimde içeri girdi ve ceketini çıkardığında elinden alıp askıya astım. Sonra içeri girdik ve koltuğa oturduk. Ben de televizyonu kapatıp "noldu?" diye sordum ve anlatmasını bekledim.
Başını eğip ensesini kaşıdıktan sonra bakışlarını yavaşça bana çıkardı ve yüzünde ne kadar hüzünlü bir bakış olduğunu fark ettim.
"Ben babamla konuştum. Şu konuyu."
Bunu dediğinde neyden bahsettiğini hemen anlamıştım. Ailesiyle arasında ne kadar samimiyetsiz bir bağ olduğunu biliyordum. Şu an ne okuyor onu bile bilmediklerinden emindim ama sebepsiz yere bunca zaman onunla ilgilenmeyip verdiği onlarca yanlış kararları en sonunda eleştrip onu cezalandırıyorlardı. Ama bu sefer neler olduğunu tahmin edememiştim. Ailesini çok iyi tanımadığım için.
"tam olarak ne oldu?" diye sordum.
"ben... İşte eve gittim ve babama bunları anlattım. Seninle aramdakilerden şüphelenmiş zaten. Hayatım hakkında tek bir bilgisi bile yok ama beni çok iyi tanıyor. Eğer ilgili bir baba olsaydı bunlar hiç yaşanmazdı belki de.. Sanırım artık onlarla görüşmeyeceğim. "
Şaşırmıştım ama tahmin ediyordum. Başka ne bekleyebilirdik ki? Ama daha da kötüsü ne kadar kötü bir baba olsa da aralarının açılmasının nedeni bendim. Bu bende biraz yük gibi hissettirmişti. Belki de vicdan azabı.
" benim yüzümden mi? " çekinerek sormuştum,
"hayır Jeongin. Onların suçu. Buna sebep olduğunu falan düşünme lütfen. Aslında böyle düşüneceğini tahmin etmiştim ama yine de olayları sana anlatmak istedim. Çok şey hissediyorum şu an."
Ne hissettiğini tahmin bile edemiyordum. İçinde neler döndüğünü bilmiyordum. Belki de bu yılların hüznüydü. Belki de bu zamana kadar yaşadığı şeyler gözünün önünden geçti. Belki pişmanlıklar yaşadı ya da kendi elinde olmayan hatalar yüzünden kadere isyan etti. Elinden hiçbir şey gelmediği için de sadece sessizce ağladı. Bunca zaman bunları kendisi bile fark edemediği için tüm zamanın acısını birden yaşadı ve günlerce yanlızca uyumak istedi belki de. Hüzünden kaçmak için uyumaya alışmak ne kadar da zor, tamamen her şeyiyle diğerlerinden farklılaşmış, hayata bakış hayatı değişmiş gibi. Biz çok farklıydık.
Yanına gidip sarıldım, ona sahip olduğum için çok şanslıydım. Yanında olduğum için çok muyluydum. Yapayanlız kalmadık hiç. (sahip olamadigim her seyi buraya aktarmak😕👊)
Ufak ufak dökülen gözyaşlarını sildim. Saat on olmuştu, bakışlarımı tekrar Hyunjin'e çevirdiğimde artık ağlamadığını gördüm.
"hyung, birlikte uyumak ister misin?"
Hafifçe başını salladığında elinden tutup yatak odasına gittik. İkimiz de yorganın altına girip sarılarak uyuduk. Bu sefer göğsümde yatan kendisiydi.
İste bu sahne wherever you are sarkisina aittir! Yuruyun gidin dinleyin 🥺
