-ÖLÜMÜ FISILDAYAN KADIN-

~SAVAŞ'LA SARHOŞ OLMAK~

Multimedya: Sara

Tam ağzımı açacaktım ki Savaş ani bir hareketle onu duvara yapıştırıp boğazını sıktı.

"Savaş Savaş dur bi ne olur!"

Savaş beni umursamadan onun canını acıtmaya devam ediyordu.Sanki sadece bu durumun değil herşeyin öfkesini çıkartıyordu. Ya da bu durum onu çok öfkelendirmişti. Bilmiyorum.Dişlerini sıkarak ona bir şeyler söylüyor.Sadece onun duyacağı biçimde, bu nedenle ne dediğini anlamıyorum.

"Savaş dur bi Savaş"

Derken onu itmeye çalışıyordum ama beni umursamıyordu bile."

"Savaş dur diyorum sana duur!!!!!!"

Bu defa çok yüksek, aşırı yüksek bir sesle bağırmıştım.Savaş'ta dahil olmak üzere bütün yüzler bana dönmüştü.Savaş'ta Ceren'i bırakınca Ceren boğazını tuttu.Ağlıyordum.

"Gidelim buradan ne olur. Ben kötüyüm, lütfen gözümün önü kararıyor. "

Savaş beni bir anda kucağına aldı.Ellerimle boynuna sarıldım. Kapının yanına geldiğimizde hocayla karşılaştık.Hoca bir şeyler diyordu ama Savaş hiçbir şey demeden yürümeye devam etti.Arabaya geçtiğimizde yüzünden öfke okunuyordu.

"Ah be güzelim biraz sabretseydin de haddini bildirseydim o kıza."

Kafamı koltuğa yan yatırıp ona baktım .

"Sen iyimisin?"

"Sence?"

"Gel bir hastaneye gidelim tansiyonuna filan baksınlar."

"Gerek yok."

Derken kendimi bir anda hastanede buldum.Savaş yanıma geldi.

"Tansiyonun bayağı düşmüş babaanne gibisin.Bugün burada kalsak iyi olur aslında."

Saçmalama. Hem ben Poyraz'ı özledim. Yazık şimdi kim bilir ne yapıyordur.Hadi hadi Savaş sen beni eve bırak."

Eve geldiğimizde saat iki olmuştu.Öğlendi daha yani.Biraz oturduktan sonra Savaş sanki huzursuzdu.

"Tamam sen gidebilirsin."

"Sağol izin verdiğin için."

Gülümsedim.Bazen gerçekten salak olabiliyordum.Sonra gülmeye başladım.Oda gülmeye başlayınca kahkahalarımız havada birbirine karışıyordu.Bunca yaşanan kötü olayların üzerine deli gibi kahkaha atıyorduk.

"Ben gideyim."

"Tamam"

Tamam demekten başka şansım yoktu.Yani galiba.Evet onunla bu kadar yakın olmak güzeldi, ama bir yanım her zaman huzursuzdu. Onu yolcu ederken Poyraz da yanımda durup masum masum bakıyordu.Onu boynundan hızlıca sevdikten sonra gitti.Bu aşamadan sonra oturma odasına bile geçmeden kendimi yatağıma attım.Poyraz da yanıma yattı.Tatlı şey.Bir süre sonra zaten uyumuştuk.Sabah kalktığımda ellerimi yumruk yapıp gözlerimle oynadım. Doğru mu görüyordum.Savaş başımızda şefkatle bizi izliyordu.

"Heey sen nasıl girdin?"

"Benim de bir anahtarım var. "

"İnsanın özel hayatı diye bir şey var demi canım, müsait olmayabilirdim. Böyle pat diye yatak odama gireceksen alırım bak o anahtarı elinden görürsün."

Hımm şaşırmıştı ama benim daha çok şaşırdığımda bir gerçekti, onun konuşmasına fırsat vermeden devam ettim.

"Ne zamandır buradasın?"