-ÖLÜMÜ FISILDAYAN KADIN-

~ALIŞMAK ZORDU, BEN ZORA GELEMİYORDUM~ Düzenlenmiş Bölüm

Multimedya:Savaş

Alışmaya çalışıyorum, bu kurduğum saçma sapan hayata alışmak gerçekten zor ama uğraşıyorum. Ben güçlüyümdür. Tüm yakınlarımı kaybettikten sonra hala ayakta durduğuma göre tabiki güçlüyüm.Off okula gitmem gerek ama okulu biraz kırmak her öğrencinin en doğal hakkıdır.Bunun yerine sinemaya gitmek çok daha mantıklı olur.

Evden çıktığımda dışarının buz gibi olduğunu görmek içimin ürpermesine sebep olmuştu.Arabanın içine girdiğimde hemen ısıtıcıyı açtım ve ilerledikçe ısınmaya başlamak beni rahatlattı.Film seçerken birden ne saçmalıyorum diye düşündüm off insanlar bu saçma şeyleri izlemekten nasıl bir zevk alıyorlar? Tabi hepsinin zevk almadığı da bir gerçek.Bazıları da bu yazılan olaylara ağlıyor. Aslında biraz etraflarına baksalar da ağlayabilirler.Ağlamak için kendilerini bu kadar zorlamalarına gerek yok.Ama onlar hiçbir zaman etraflarına bakmayı akıl edemediler. Off tüm bunları düşünen bir insanın burada işi yoktu.Onun için geri çıktım.Arabayı sürerken neden geri çıktıgımı düşündüm.Herhalde oradakiler deli olduğumu düşünmüşlerdir. Resmen onları bu filmlere gülüp ağladıkları için kınamıştım.Oysa küçükken hep gelirdim.Yani mutlu olduğum zamanlar annem ve babam beni getirirlerdi.Belkide o günleri bana hatırlattığı için bu kadar itici gelmişti.Offff düşün düşün çok yıpranmıştım.Artık düşünmek istemiyorum.Geçmişimden nefret ediyorum, kendimden ailemden herkesten nefret ediyorum.En iyisi okula gitmek.Resmen okula gitmekten başka çarem yoktu.

Yine geç kaldım.Ben zaten okula hep geç kalmışımdır.Ortaokul,lise sanırım bu geleneğim üniversitede de devam edecek.Ama hep özel okullara gittiğim için hiçbir zaman bunu sorun yapacak biriyle karşılaşmadım.Yine özel bir üniversite olduğu için sorun etmeden yerime doğru ilerledim.Hoca arkamdan bağırdı

"Özür dilemeyi düşünmüyor musun?" 

Dönüp gülümsedim.

"Imm düşünseydim dilerdim"

Dedim aynı zamanda ölümcül bakışlar atarken.

"Terbiyesiz"

Off beni terslemeye çalışırken bundan ilerisine gidemeyeceğini düşünememiş miydi yoksa.Hiçbirşey söylemeden geçip yerimde oturdum. Yerime mi? Burayı ne çabuk yerim yapmıştım.Evet teneffüste de ilk işim yerimi değiştirmek olmalı. Yine o arka sıraya geçince düşünmeye başladım.Hayatımı değiştirmek için ne yapmalıydım. Benim okula gelmeye ihtiyacım yok. Zaten yeterince zenginim. Bu okula gelmekte ki tek amacım belki de zamanın geçmesiydi. Belki bir meslek sahibi olursam yoğun olurdum. Belki o kadar yoğun olurdum ki düşünmeye bile vaktim kalmazdı. Ailemi,geçmişimi,nefreti.Evet belki yoğunluk nefreti düşünmemi engellerdi.Bir yola başlamıştım ve devam etmeliydim. Bu yolun sonunda huzur olabilirdi ama ölüm de olabilirdi belki de benim sonum da ailemin sonuydu. Olsun, kaybedecek bir şeyim yok sonuna kadar gidebilirim,gideceğim bundan sonra kendim için bir şeyler yapacağım,insanları mutlu etmeden mutlu olmayı başaracağım."Evet evet başaracağım."

"Neyi"

"Efendim?"

"Neyi başaracaksın?"

"Sanane."

"Anladım sen tam bir delisin kendi kendine konuşmalar da başladığında bir psikiyatri desteği şart oluyormuş ama merak etme ben bu süreçte hep yanında olacağım."

Bir süre salak salak ne dediğini anlamaya çalıştım.

"Canım ona kendi kendine konuşmak denmez söylenmek denir,sen cahilsen ben ne yapayım!"

Tam ağzını açtığı an zilin sesi sözlerini ağzına tıkamıştı.Off şimdi birde yeni bir yer seçmek lazım oturduğum sıraya dizlerimin üzerinde çıkarak sınıfı süzmeye başladım.