Stałem jak wryty w podłogę. Nie sądziłem, że kiedykolwiek zobaczę go u siebie w szkole, ale w sumie to wszystko wyjaśniało dlaczego się pytał do której szkoły chodzę.
Może chciał mnie zobaczyć? Albo co się dzieje w tej szkole?
Odpowiedzi może być tysiąc, niestety ja nie znałem ani jednej.
– Dzień dobry – przywitał się z uśmiechem na twarzy.
Ma przyjemny głos~
– Dzień dobry – odparłem – W-Wie Pan może gdzie jest Pani Kim?
– Pani Kim jest na chorobowym. Zastępuje ją. Jestem Park Seonghwa – wyciągnął dłoń w moją stronę a ja ją lekko ścisnąłem.
– Kang Yeosang – odpowiedziałem nieśmiało.
–proszę, usiądź – wskazał na krzesło przed biurkiem. Posłusznie Usiadłem na wskazany przedniot stojący przed sobą delikatnie się rumieniąc. (a/n w co ja się wpakowałam 🤦♀️)
–Pani Kim mówi mi, że mam się spodziewać chłopca o imieniu Yeosang i chyba mówiła mi o tobie – zaczął mówić po chwili niezręcznej ciszy.
Kiwnąłem głową na tak.
– Więc, z czym przyszedłeś? Może opowiesz mi co zawsze robić z Panią Haemin? – zapytał swoim spokojnym głosem nie przestając się uśmiechać.
–Zawsze czekała na mnie już z herbatą– odpowiedziałem ze spuszczonym wzrokiem.
–Ohh... – zaniepokoił się starszy –przepraszam, wybacz mi, że jej nie przygotowałem, ale nie miałem pojęcia – wytłumaczył się.
Ale nie miał z czego. Przecież nie wiedział.
–Nic się nie stało, n-nie wiedział Pan – podniosłem wzrok z podłogi na jego piękne, czekoladowe oczy. Po wytłumaczeniu co zawsze robiłem z Panią Haemin nastała znów cisza, może już nie taka niezręczna jak wcześniej. Czułem wzrok Pana Parka na sobie jak mi się przygląda
Przecież mnie nie rozpozna prawda? Nie wysłałem mu swoje zdjęcie.
Niech on się tak na mnie nie patrzy bo czuję jak bardziej mnie poliki pieką.
– To jak ci minął dzień?...
🌼🌼🌼
Dziś taki króciutki rozdzialik ponieważ moja wena jakoś przestała działać. Jeszcze raz dziękuję bardzo za tyle wyświetleń i gwiazdek 💕💕
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
