Dare For More | Taekook

| Acı Gerçekler

Taehyung'un başını çarpmasından sonra, her şey çok hızlı gelişmişti. Yoongi hemen telefona sarılıp ambulans çağırmıştı.

Jimin arkadaşının başında ağlamaya devam ediyor, Jungkook ise olayın şokundan çıkamamış bir şekildeydi. Korkudan elleri titriyordu ve Taehyung'a bir şey olacağı korkusu her bir yanını sarmıştı.

Lütfen diyordu içinden. Lütfen ona bir şey olmasın, daha kendimi bile affettirmemiştim.

Ambulans geldiğinde, sağlık ekipleri hızlı bir şekilde onu sedyeyle arabaya taşımışlardı. Jungkook da kendine gelip ambulansa binmiş ve Taehyung'un sedyenin yanından aşağıya sarkmış elini, kendi ellerinin arasına almıştı.

Başta sarhoş olduğu için farkına varamamıştı ama şu an oldukça pişmandı. Taehyung'u uzaklaştırmak için bile olsa yine de itmemeliydi. Israrlarına dayanamayıp, onu bir anda uzaklaştırmaya çalışmıştı ve bunu sert bir şekilde yaptığını yeni yeni fark ediyordu. Yaptığı bu hatayı nasıl düzelteceğini bilmiyordu. Taehyung ondan nefret edecekti.

Jungkook ona küçükken verdiği sözü tutamamıştı. İyi bir abi olacağına dair söz vermişti ama şimdi ona kendi elleriyle zarar veren yine oydu.

Anne ve babasına haber vermesi gerekiyordu ama onlara ne diyeceği konusunda hiçbir fikri yoktu. Annesi, Jungkook'un o partiye gideceğini bildiğinden, Taehyung'un gitmesine izin vermişti ve şimdi olanları duyduğunda oldukça sinirleneceğinden emindi.

Haklılardı, kızsalar bile onlara laf etmeye hakkı yoktu. Partiye Taehyung'u korumak için gitmişti ama onu korumayı becerememişti.

Hastaneye vardıklarında, hızlı bir şekilde görevliler Taehyung'u ambulanstan indirmiş ve hastanenin içerisine doğru ilerlemişti. Karşıdan gelen doktorla birlikte, ambulansta onunla ilgilenen kız konuşmaya başladı. "Kafasını sert bir şekilde çarpmış ve kanaması vardı. Bilinci de kapalı."

Doktor onu müdahale odasına götürmelerini isteyip yanında duran oğlana baktı. "Siz hastanın nesi oluyorsunuz ?"

Jungkook bakışlarını doktora çevirip söylendi. "B-Ben abisiyim."

"Anne ve babana haber vermelisin, genç adam. Ciddi bir durumla karşı karşıya kalırsak, onların haberdar olması gerek. Danışmadaki görevlilere söyle, ailenizle iletişime geçsinler."

Bu sırada, diğerleri de hastaneye ulaşmışlardı. Jungkook'u yalnız bırakmak istememişlerdi, üstelik Taehyung'un son durumunu merak ediyorlardı.

Jungkook müdahale odasının önünde beklerken bir ileri bir geri yürümeye devam ediyordu. Ellerini gergince saçlarından geçirmişti. Bu sırada arkadaşları ona seslenip, soluğu yanında almıştı.

Jimin ise sinirliydi. Jungkook'un karşısına geçip göğsüne vurmaya başladı. "Hepsi senin yüzünden ! Taehyung'u itmediyseydin bunların hiçbiri olmayacaktı. Ona bir şey olursa seni rahat bırakmayacağımı bil."

Jungkook sinirle göğsüne vurmaya devam eden elleri bileklerinden yakalamış ve söylenmişti. "Pekala, biliyorum hatalıyım. Onu itmemeliydim ama sen çok mu masumsun ? Taehyung'u yalnız bırakmamalıydın, böylece o sikik Hyun Shik ona dokunamazdı."

Jimin gözünden akan yaşı hızla silip mırıldandı. "B-Ben sadece bir anlığına yanından ayrılmıştım. Böyle olacağını bilmiyordum."

Jungkook bir şey söyleyecekken Yoongi Jimin'i geri çekmiş ve bakışlarını ikisinin arasında dolaştırmıştı. "Bu kadarı yeter. Taehyung içeride, sedyede yatıyor ve sizin burada kavga etmeniz hiçbir şeyi çözmeyecek." Ardından derin bir nefes alıp devam etti. "Annenlere haber verdin mi ?"