02.00 ✦ yeonbin

on'

soobin:
selam arkadaşım okula beraber gitmeye ne dersin

yeonjun: WMXOAJXPSMCPACMAŞZÖAXŞAMXŞACMWLXNWPXMSĞWÖZİADÇWÜDEÖİXAŞZİWŞAŞZĞQDJQPDKAPSALSŞASSSS

soobin:
neye gülüyosun

yeonjun:
ne biliyim

fazla insancıl geldin gözüme

soobin:
kalbimi kırıyosun

yeonjun:
şaka yaptım arkadaşım 😻💘

soobin:
HASSİKT|

HAS|

yeonjun:
ne yazıp yazıp siliyorsunn

soobin:
hiiiççç

şey yapayım o zaman ben

geleyim

sizin eve

YANİ EVİN ÖNÜNE

SİZİN EVE DİYİNCE YANLIŞ ŞEY OLDU

yeonjun:
soobin iyi misin ne saçmalıyorsun şu an sakin ol kakxkqpxakzğs

tamam bekliyorum gel hadii

soobin:
tamam...

bu arada sen benim evimi nerden biliyordun..

yeonjun:
kai söyledi

soobin:
lan..

bi dayağı hak etti bu çocuk

yeonjun:
bir suçu yok onun ya

ben çok ısrar ettim

soobin:
neden ısrar ettin?

yeonjun:

çıktın mı evden

soobin:
değiştir tabi konuyu|

değiştir tab|

çıktım 10 dakikaya gelirim

yeonjun:
okay

_____________________________

Yeonjun sırtındaki çantayı düzeltirken evin kapısını yavaşça kapatıp duvara yaslanmış onu bekleyen çocuğun yanına ilerledi. Soobin de onu fark edince yaslandığı duvardan doğrulmuş ona doğru yürümüştü. İkisi bir süre boş boş birbirine baktıktan sonra Yeonjun gülmeye başladı. Soobin neden güldüğünü sorgularcasına kaşlarını çattı ama onun da dudakları Yeonjun'un gülüşüyle istemsizce kıvrılmıştı.

"Ne gülüyorsun?"

Omuz silkti Yeonjun. "Ne bileyim böyle yüzüne bakınca komik geldi her şey. Bir süredir saçma sapan şeyler yaşadık, hatta sen beni tehtit ettin ama sonuç olarak şu an arkadaş olma kararı aldık ve okula beraber gideceğiz?"

Soobin 'tehtit ettin' kısmında bi tık bozulsa da çaktırmamış dediklerine usulca başını sallamıştı. Haklıydı.