02.00 ✦ yeonbin

otuz yedi

soobin:
baban neyi kast ediyordu?

yeonjun:
anlamadım?

soobin:
bilmemezlikten gelme yeonjun

kaş göz yaparak nasıl susturduğunu gördüm

benim hangi işimi halletmek üzereymiş baban? bana da anlatmayı düşünüyor musun?

yeonjun:
soobin

soobin:
dinliyorum?

yeonjun:
ben sana söyleyecektim

ama emin olmadan söylemek istemedim

tekrar hayal kırıklığı yaşama diye

soobin:
neden bahsediyorsun sen?

yeonjun:
yurt müdürü ve seohwan'ın katili

babam o ikisi üzerinde tekrar çalışmaya başladı

eğer bu sefer olsaydı

yani adalet yerini bulsaydı

o zaman söyleyecektim

soobin:
ne

sen bana bu yüzden mi sordun onların ismini

yeonjun:
evet

soobin:
gerçekten mi

onların tutuklanacağına inanıyor musun

yeonjun:

özür dilerim ama böyle hiçbir şey yapmadan oturamazdım

babama güveniyorum

bu yüzden ondan yardım istedim

geç de olsa cezalarını çekmeliler

soobin:
boşuna çabalıyorsun yeonjun

ortada hiçbir kanıt yok

sadece benim ifadelerim var

ve onların da hiçbir değeri yok

yeonjun:
o kadar emin olma

soobin:
bu da ne demek?

yeonjun:
kanıt bulmuşlar

soobin:
ne?

ama nasıl olur bu?

o zaman hiçbir şey bulunamamıştı

yeonjun:
senden sonra birkaç çocuğa daha aynı şeyi yapmış

ama bu sefer birilerine yakalanmış

babam orada çalışanlarla konuşmak için gittiğinde bir temizlikçi, videosunu çektiğini söylemiş

yine de polise gelmeye bir türlü cesaret edememiş eğer yakalanırsa zar zor bulduğu işinden atılma korkusuyla

ama polis ayağına gelince vicdanının sesini dinleyip görüntüleri vermiş babama neyse ki