02.00 ✦ yeonbin

yedi'

beomgyu:
gelmiyor musun?

yeonjun:
nereye?

beomgyu:
hyung unuttuğunu söyleme bana

yeonjun:
neyi unutmuşum?

beomgyu:
🙍🏻‍♂️🤦🏻‍♂️

yeonjun:
noldu ya

beomgyu:
hani bugün taehyun'un doğum günü ya

hani seni de çağırmıştı ya

hani sen de "gelmez olur muyum herkesten önce oradan olacağım emin ol" demiştin

yeonjun:
HASSİKTİR SAYIN SEYİRCİLER

BENİM B12İM DÜŞÜK

beomgyu:
tabii canım kesin ondandır

yeonjun:
BEN ALZHEİMER HASTASIYIM

beomgyu:
ya hadi bırak bahaneyi de çabuk buraya gel pasta kesilecek birazdan

yeonjun:
GELİYORUM

beomgyu:
ŞU CAPS LOCKU DA KAPAT

yeonjun:
TAMAM

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Yeonjun Beomgyu'nun attığı adrese gittiğinde Soobin'in evine yakın bir yerlerde olduğunu anlamıştı. Mahalleye girdiğinde ise o gün Soobin'in evinde olanları hatırlamasıyla bir anlığına duraksadı.

flashback

"Ya dur, bi' saralım şu yaranı."

"Tamam bırak ben hallederim."

Yeonjun elindeki sargıyı almaya çalışan Soobin'e ters bir bakış attığında Soobin umursamadan kendisi sarmaya çalışıyor ama bunu yaparken canını daha çok yakıyordu. Yaradan tekrar kan aktığını gören Yeonjun elindeki sargıyı alıp havaya kaldırdı.

"Çocukluk yapma Choi Soobin. Az kaldı, bırak da ben halledeyim."

Soobin inatlaşmayı bırakıp ofladı ve Yeonjun'un sarmasına izin verdi. Eli tenine her temas ettiğinde dişlerini daha çok sıktı. Bir an önce bitirmeli ve gitmeliydi. Yarasında yine keskin bir sızı hissettiğinde istemsizce bağırmıştı Soobin. Yeonjun telaşla elini çekti.

"Özür dilerim canını mı yaktım?"

Soobin karşısındaki çocuğun nerdeyse ağlayacakmış gibi duran yüz ifadesine şaşkınlıkla bakarken cevap bile verememişti. Onun için neden bu kadar endişeleniyordu?

O sırada kapı bir anda açıldı ve çalışanlardan biri içeri girdi. Yeonjun ise hızla kollarını Soobine sardı.

"Soobin bey? İyi mis-"

Kadının sözü gördüğü şeyle yarıda kesilmiş şokla elini ağzına götürmüştü. Soobin ise tabiri caizse mal gibi bakakalmış, hiçbir tepki veremiyordu. Çünkü o an aklı ne kadında, ne de verdiği tepkideydi. O an düşündüğü tek şey ona sarılmış ve kokusu burnuna buram buram gelen çocuktu.