(Zaw Gyi)
ေန႔ဘက္တုန္းက အလင္းေရာင္ျဖတ္သန္းဝင္ေရာက္ျခင္းခံရတဲ့ မွန္ျပင္ခ်ပ္ဟာ ညဘက္ေရာက္ေတာ့ လိုက္ကာေတြနဲ႔ ကာရံတားဆီးျခင္းခံလိုက္ရပါတယ္။
အိပ္ခန္းမီးကေတာ့ အခုထိ လင္းလို႔ေနဆဲ။
"တကယ္ႀကီး သိမ္းထားခဲ့တာပဲ"
"မလႊတ္ပစ္ရက္ခဲ့တာပါ .."
အိတ္ေလးေတြကို ျပန္ေခါက္ၿပီး ျပန္စီေနၾကရင္းပဲ သူတို႔ရဲ႕ညကိုျဖတ္သန္းလို႔ ႏွစ္ဦးသားမ်က္ဝန္းေတြမွာ ေပ်ာ္ျမဴးရိပ္ကေလးေတြ စြန္းထင္းလို႔။ တစ္သက္တာေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ထုပ္သိမ္းထားလို႔ရၿပီလို႔ တစ္ထစ္ခ်ယုံၾကည္တဲ့အခါ ေရွာင္းက်န္႔ဟာ ဝမ္ရိေပၚကို သူ႔ရင္ခြင္က်ယ္ထဲ နစ္ျမဳပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္ေတာ့တာပါပဲ။
ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ကို ေက်ာမွီလို႔ ခပ္ေလွ်ာေလွ်ာထိုင္ၿပီး စာတစ္ခုခ်င္းစီကို ျပန္ဖတ္ေနတယ္။
"ေယာက်္ားဆိုတာ မငိုရဘူး .. အာ ဒါ ခင္ဗ်ား အမွတ္နည္းတုန္းက"
"မင္းက မငိုဘူးဆိုေတာ့"
"တစ္ခါ တစ္ခါမွေလ.."
ႏူးညံ့ျခင္းလည္း အလ်ဥ္းမရွိပါပဲ၊ သူ႔ရင္ခြင္ကို မွီထိုင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးဟာ ႏြဲ႕ေလ်ာင္းေနျခင္း အလ်ဥ္းမရွိပါပဲနဲ႔ သူ႔မ်က္လုံးထဲေတာ့ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနဆဲ။ ငယ္ထိပ္ေလးကို ႏွာေခါင္းအပ္လို႔နမ္းေတာ့ ေဘးကပါးလုံးေလးက ေဖာင္းထြက္လာတာျမင္လိုက္ရတယ္။
ဝမ္ရိေပၚက တကယ္အဆိုးကေလးပါပဲ။ ၿပဳံးတာေတာင္ တိတ္တခိုးကေလးရယ္။
"ေခါက္ဆြဲႏွစ္ပြဲ .. အဲ့ေန႔က သိလား ကြၽန္ေတာ္ ဘဲမကိုင္တတ္ခဲ့ဘူး"
"ေနာက္ဘယ္လိုကိုင္လိုက္လဲ ?"
"ရသလိုခုတ္ထစ္ၿပီး ေပါင္းလိုက္တာပဲ.. စားေကာင္းလား"
"အင္း .. ေကာင္းတယ္"
ေကာင္းတယ္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေခါင္းကို ဟိုဘက္ျပန္လွည့္ၿပီး က်န္တဲ့စာေလးေတြကိုဖတ္တယ္။ ရွင္သန္ေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ဒီအခိုက္အတန္႔ကေလးကို သူဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပစ္ခ်င္ေတာ့ပါ။ အခ်ိန္ေတြအကုန္ျမန္မွာေတာင္ စိုးရိမ္လွတာမလို႔ နာရီေတြကိုသာ ရပ္ထားလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ရွန္ဟိုင္းတစ္ၿမိဳ႕လုံးက နာရီေတြ ရပ္ပစ္ထားလို႔ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပါပဲ။
YOU ARE READING
My Muse
FanfictionMuse An art , a precious art , and a piece of love ! So if a zing between two characters means love , yeah , A ZING BETWEEN ZHAN & BO IS MUSE ♡︎. >>I give all credits for the pics I used in this fiction ! Starting Date - 26/12/20 Ending Date - 9/1...
