,,Jesteś moim aniołkiem''

31. Wybierzmy się na imprezę

Obudziłam się na kanapie.
ZNOWU.
Spojrzałam na zegar. 8.24.
Zdecydowałam sprawdzić, gdzie reszta.
Weszłam do mojego pokoju.
Pusto.
Weszłam do pokoju Mateusza.
Śpi. Nic nie powiedział, a mieliśmy spędzić wczoraj razem czas.
Zrezygnowana zeszłam z powrotem na dół.
Zrobiłam sobie kawę.
Usiadłam na wysokim krześle przy blacie i powoli piłam w ciszy.
Po chwili usłyszałam skrzypienie schodów, co niezbyt mnie przejęło.

-Za pół godziny przyjdą wszyscy- powiedział Mateusz.
-W porządku- odpowiedziałam, wstałam i skierowałam się schodami do swojego pokoju.

Weszłam do pokoju, przebrałam się w czarne leginsy i crop top.
Włosy związałam w luźnego koka.
Poszłam jeszcze do łazienki, aby przemyć twarz wodą.
Wyglądałam słabo.
Jakoś tak bez siły i emocji.
Zignorowałam to i wyszłam z łazienki.
Wróciłam na dół.
Spotkałam tam Filipa i Dawida.

-Jak się mamy?- zapytał Dawid szczerząc się i wpatrując się w moje obojętne ruchy.

Nic nie odpowiedziałam tylko przeszyłam go wzrokiem. Gdyby mój wzrok potrafiłby zabijać to na pewno Dawid leżałby już martwy.

-Nie fajnie się spało samemu na kanapie, co?- zapytał, gdy usiadłam pomiędzy nim a Filipem na kanapie.
-No mój chłopak ewidentnie ma mnie w dupie...- powiedziałam patrząc się pustym wzrokiem w telewizor.
-Ostatnio jest jakiś dziwny- wtrącił się Filip.
-Też to zauważyłem. Może po prostu ma złe dni?- stwierdził Dawid.
-Nie wiem, chłopaki. Ciekawe, co by zrobił jakby sobie kogoś znalazła... myśli, że może mnie tak zostawiać, bo nikt inny mnie nie weźmie. Nie wychodzę z domu, więc jak mam kogoś poznać? On sobie mną rządzi. Potrafiłabym ich załatwić, jakby mnie zaczepili, ale no niektórzy mają o mnie różne zdanie- powiedziałam zdenerwowana wstając z kanapy, gdy usłyszałam dzwonek do drzwi.
-Cześć- powiedziałam otwierając drzwi i wymuszając uśmiech.

Każdy z nich rzucił czymś w stylu: ,,siema", ,,cześć" i poszliśmy do salonu.
Rozłożyliśmy się na kanapie i gdy pojawił się Mateusz zaczęliśmy nasze spotkanie.

-Dobra, więc jakie plany?- zaczęłam czując na sobie wzrok mojego chłopaka (jeśli w ogóle w tej chwili mogę go tak nazwać).
-Dowiedziałem się, że ma być jakaś impreza w klubie, gdzie ma być 6 gości z ich ekipy. Mamy szansę, żeby ich wtedy załatwić- oznajmił Aleks.
-6? Wyższa poprzeczka- stwierdził Mateusz.
-To II etap, stawiamy poprzeczkę wyżej- stwierdził Artur.
-No dobra, ale co planujemy? Jak chcecie ich załatwić przy innych ludziach?- zapytała Patrycja.

Nastała cisza. Wszyscy myśleli nad sensownym planem.

-Wybierzmy się na imprezę- stwierdził Artur podnosząc jedną brew.
-Serio?- zapytał Dawid.
-Ma rację. Przyjdźmy jako goście- powiedziałam unosząc kąciki ust.
-Dziewczyny poderwą przystojnych gości. Kto się nie skusi na takie laski?- zaproponował Filip śmiejąc się jak głupi.

Spojrzałam na dziewczyny uśmiechając się, a te odpowiedziały mi tym samym.
Spojrzałam na Mateusza, który nie był zbytnio zadowolony z takiej propozycji.
Zazdrosny? Cholernie, co?

-Nie mówię, że macie się z nimi pieprzyć, ale zaciągnąć do pokoju- dopowiedział.
-Paula chyba niezbyt się na tym zna- stwierdził Artur patrząc na mnie i uśmiechając się głupio.
-Wiele rzeczy o mnie nie wiesz- powiedziałam opierając się na stoliku rękoma i patrząc mu chytrze prosto w oczy.

Poczułam jak ktoś łapie mnie za ramię i pociąga lekko, żebym z powrotem usiadła.
To Mateusz. Kiwał głową na znak, że mam odpuścić.
Zauważyłam tylko jak Artur podnosi ręce w geście obronnym i usiadłam.

-Dobra, wyluzujcie. Wierzę w umiejętności Pauliny i wy też powinniście- stwierdził Filip po chwili.
-Dziękuję- powiedziałam po cichu spoglądając na niego.
-Ja zajmę się kamerami, Artur będzie podawać drinki, Paula zawinie sobie wokół palca jakiegoś gościa, Patrycja też i Weronika również. Mateusz zaciągniesz jednego pod jakimś pretekstem, coś wymyślisz. Zostało nam dwóch... Paula zajmiesz się jednym i Patrycja drugim- wyjaśnił Aleks.
-Chwila, chwila mówiąc ,,zajmiesz" masz na myśli, że co mamy zrobić? Mamy go zaprowadzić do pokoju, zabić i zostawić ciało na łóżku? Obawiam się, że to niezbyt dobry pomysł- powiedziałam śmiejąc się i patrząc na Patrycję, która kiwała głową na znak, że się ze mną zgadza.
-Do każdego drinku, piwa czy co to tam będzie Artur będzie dodawał proszek- mówiąc to pokazał woreczek z szarym proszkiem- po tym nikt nie będzie pamiętał kompletnie nic z tego co się działo. Obudzą się i będzie czarna plama od momentu zaczęcia picia alkoholu- stwierdził zadowolony z siebie Aleks.
-Artur poda to wszystkim oprócz tych, których chcemy załatwić- powiedział Mateusz rozumiejąc już co ma na myśli Aleks.
-A tamtych jak zabijemy?- zapytała Weronika.
-Ten klub jest oficjalny, czy jakaś nielegalna buda?- zapytał Mateusz przerywając ciszę.
-To drugie- odpowiedział Aleks.
-No to cudownie! To po co mamy bawić się w jakieś podrywanki skoro możemy po prostu ich zabić, udusić jakoś, jak kto lubi?- stwierdziła Patrycja.
-Zgadzam się. Artur może nawet podać wszystkim ten proszek, bo to nie ma różnicy, a my po prostu zabijemy tych 6 facetów. Wejdziemy do klubu i ich załatwimy najzwyczajniej w świecie- oznajmiłam.

Wszyscy przystali na ten pomysł.
Poustalaliśmy jeszcze kilka spraw, a potem wszyscy wyszli. Zostałam tylko ja, Mateusz, Dawid i Filip. Po jakimś czasie Dawid i Filip się ulotnili. Nastała dość niekomfortowa cisza.
Jednak po chwili została ona przerwana:

-Przepraszam, że nie spędzałem z tobą czasu... po prostu prawda jest taka, że za bardzo zająłem się sobą...- powiedział i spuścił głowę.

Wstałam, kucnęłam przed nim i palcem podniosłam jego podbródek, tak by na mnie spojrzał.
Widziałam, że nie był za bardzo zadowolony z tego co zrobił i było mu przykro.

-Jest okej- powiedziałam uśmiechając się lekko, żeby dodać mu otuchy.
-Na pewno?- zapytał niepewny mojej odpowiedzi.
-Tak- potwierdziłam i pocałowałam go w usta.
-Źle mi się spało bez ciebie- stwierdził po chwili.

Uśmiechnęłam się na jego słowa.

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::