Atleast we met

17

Shanaiah.

"Miss Shan, ano po ang nag tulak sayo para maging isang model?" tanong ng interviewer. Sa dinami dami ng tanong nila, bakit ito pa?

"Actually, being model is not part of my dream. Oo, meron daw akong itsura pero wala akong pake doon."nakangiting sabi ko. "I just want to live my life on the way I want it to be. It's just the people around me is cruel. They broke me. Then there's Mommy J, my manager, she invited me here in this industry and I used my chance to heal and get my triumph again. And because to all of you, thank you.." sabi ko sabay ngiti ng sincere.

"May iba pa po bang dahilan kaya tinanggap nyo offer ni Miss J? If there is, what or who it is?"

"Yes. May hinahanap kasi ako.." my first love.

Nakita kong bahagyang natigilan ang mga taong nandoon.

"He's my first love" dagdag ko. "It ends here, I don't want to expose many things about me, please understand my privacy. And don't worry pag nahanap ko sya, sasabihin ko agad sa inyo.."

pagkatapos kong ibitiw ang mga salitang yon ay nag bulungan sila. Tao nga naman.

"Nagka-ex na pala sya.."  bakit bawal ba ko magka-ex?

"Hala, 'di ko alam yon.." sige miss update kita next time.

rinig ko at marami pang iba. Medyo nag sisisi ako na tinanggap ko 'tong industriya na 'to, kung noon nagagalit ako kay Aistrelle dahil napaka chismosa, parang lumala pa ngayon haha but I need to accept it. Once I found him, I'll retire.

"Shanaiah!" si mommy J.

"Ma?"

"Bakit ganon ang sinabi mo kanina? kailangan mahanap natin yang hinahanap mo dahil hindi tayo titigilan ng media!"

"Yes ma. Malay mo matawagan sya ng pansin kung napanood man nya 'to."

"Sana nga, Shan. Sana nga. Dahil 5 years na natin syang hinahanap!"

"Don't worry ma, I'll update you if someone approaches me. Mauna na po ako."

"Ingat." tsaka sya tumalikod.

Paglabas ko ay tumingala ako sa langit, pumikit at ngumiti.

Ry, are you happy there? I miss you so much. I don't have someone to talk to but thanks to the sky, I feel like you're with me. I am now victorious, I wish I could turn back the time so I can use my wealth to make you survive. I miss you, Ry. Love you.

"Miss, are you alright?" malalim na boses ang narinig ko. Kaya naman napatigil ako sa ginagawa ako at napalingon sa nag salita.

Shet, ampogi. Singkit na mata, mala-kpop na buhok, matangkad, maputi, pero wala akong nakikitang emosyon.

"Oh! You're Shanaiah! The famous model!" biglang nag ningning ang mata nya.

"Yeah, hello!"

"By the way, I am Von Cortez. It's a pleasure to meet you! I just can't b-believe it."

"Yeah, I am just reminiscing memories" malungkot akong ngumiti. Buti na lang walang masyadong tao dito, kaya walang nakakapansin samin.

I have this feeling na komportable ako sa kanya agad. I don't feel any danger or awkwardness and I feel something on my tummy. Gutom ba ko? Feeling ko may koneksyon kami sa isa't-isa.

"Would you mind eating with me? Medyo gutom na ko e" casual na yaya ko sa kanya.

"Sure! Tanga lang ang tatangging sumama sayo, miss Shan." maloko nyang sabi.

"Anong gusto mo? o saan?" tanong ko.

"Pwede ba sa lugawan na lang? wala kasi akong dalang pera eh.."

"Hahaha! ano ka ba! ako mag babayad no! pero sige gusto ko sa lugawan, namimiss ko na kumain non! Hindi ako sanay sa mayayaman at maarteng pangalan ng pagkain e! Hahaha!"

"Woah, di ko akalain na may ganitong side ka, miss Shan!!" malalim ang boses pero makulit ang dating!

"Shan na lang itawag mo sakin, mukha namang kaedad lang kita."

"Eh? 24 pa lang ako eh!" nahihiyang sabi nya.

"Ano bang tingin mo sakin? 30? 24 lang din ako! Hahaha!!"

wala na syang sinabi pero gulat na gulat parin ang itsura nya.

cute.

Natapos kaming kumain at hinatid ko sya kung saan man sya nakatira. Familiar sakin ang paligid.

"Dito na lang ako, Shan"

"Dito ka nakatira?" tanong ko sa kanya.

"Oo, dyan sa village tabi ng school"

this is where I came from.

"Thank you, Shan ah! Dm kita, notice mo ko ah!"

bumalik ako sa wisyo nung nag salita sya.

"A-ah? oo sige, oo naman!"

"Sige, thanks! Ingat ka." tumalikod na sya.

bakit dito pa?

Pag uwi ko ay nag linis agad ako ng katawan at nag bihis. Kinatatamaran ko ang gawaing 'to pero kailangan kong gawin, nambubulaga kasi si Mommy J bigla bigla bumibisita ayaw nyang mukha akong patay na bata.

Carlie: How is it going with your life?
            I hope you're also successful.
            But even if you're not, Im still proud of you.  Miss you.

Oo, nag iiwan pa din ako ng message sa rp account ni Ashton. I have no clue on who he is or where he is. I just hoping he would reply for 5 years, and still going.

But I'm tired of waiting and hoping.

I guess this is the time to let him go. Let myself go.

Nung gabing yon ay minessage ko si Ashton na ayaw ko na. Although matagal na talaga kaming tapos, ngayon lang ako napagod. Im kinda weird, is it because he was my first love?

Carlie: Hey, Ashton. Kung mababasa mo man 'to it means, nag online ka ulit. I really miss you. Sana pagtagpuin naman tayo ng pagkakataon. Im tired of waiting and hoping, gusto ko lang palayain sarili ko dahil lalo lang akong napapagod pag nakikita kong wala ka pa ding reply. Kung totoo man ang second life, hahanapin kita don. Kasi ngayon, jojowain ko muna yung nakasama kong pogi sa lugawan. Ayaw mo kasi magpakita e kaya sya na lang sinama ko. I wish for your good health and happy life. Your future girl must be lucky. Invite mo ko sa kasal mo ah? kunin mo akong event organizer haha jk. Goodbye and I will always love youUuU.

I believe that everything happens for a reason. Like this situation between me and Ashton. I stopped waiting and hoping for Ashton because there's Von, the real behind Ashton.

vonsrl sent you a message request. Notif sa IG ko.

Von Israel: Hey, it's me, Carlie.